جنگ ما به همین سادگی نبود!

رضاامیریان فـارسانی - ابتدا بر خود واجب و ضروری می دانم باهمه وجودم عرض ادب کنم به همه مردمان این روستا چه آنهائی که درقیدحیات هستند و چه آنهائی که به هر دلیلی نیستند. این یک وظیفه شرعی است که بایدانجام شود.

ثانیا لازم است به استحضارهمگان بخصوص مدیرکل محترم بنیادشهیدبرسانم که ما در سرزمین اسلامی مان گاهی بابیان واژگان، فقط صحبت می کنیم وزندگی راادامه می دهیم ولی هیچ وقت نشد به عمق ماجرایی پی ببریم و مطلبی را به خوبی بیوگرافی کنیم و به قول خودمان مسئله را چندچند کنیم.

امروز اگراین حدیث و سرنوشت آن روستا و زنانش درتاریخ نقل شده بود به جرات می توانم بگویم که این روستا در یکی از دفاتر جهانی به ثبت رسیده بود ولی وقتی فریادی ازحنجره حقیری چون بنده ناچیز بلند می شود که حضرات، به خداقسم ماکاری نکردیم رسالتمان راخوب انجام ندادیم زینب بودنمان شعاری بیش نبود، یکباره دوستی می آید و باکاتیوشا میزنه وسط برجک که بابا این حرفها قدیمی شده.

اماواقعیت امر اینطور نیست نام آن زنان را باید با تکریمی خاص برزبان آورد چراکه اگرآن روستا 88 جانباز و46 شهید و7  آزاده تقدیم دفاع مقدس نموده. این همه اش تلاش و کوشش آن زنان است گرچه مردانشان بشهادت رسیده اند، اماشهدای واقعی آن شیرزنان فاطمی هستند، چراکه امروزه ما همه می دانیم و به وضوح برای همه ما ثابت شده است و حدیثی هست که می گوید از دامان زن مرد به معراج می رسد.

پس شهداوجانبازان وآزادگان اصلی شیرزنان آن خطه آسمانی هستند خلی حرفیست اگرشما بتوانی باهمین احساس این مطلب رابه سمع جهانیان برسانی که دریک روستای ما که یکصد خانوار جمعیت دارد، پنجاه شهید و نودجانباز وهفت آزاده تقدیم ارزش های انقلاب و دفاع مقدس کرده است و در زمان تشییع پیکر این شهدا هیچ مردی حضورفیزیکی نداشته وصفرتاصد تشیع وتدفین توسط زنان انجام شده است.

صادقانه بگویم این مهم درتاریخ جهان به ثبت خواهدرسید، چراکه مردمان جهان مانند ماقدرنشناس نیستند.

در همه کشورها حتی آنهایی که ماکافر ومشرک می خوانیمشان یک امربه این مهمی حداقلش این می شد که آن روستا راموزه دفاع مقدس می نامیدند؛ امامتاسفانه ما مسئولینی داریم وداشته ایم که ازابتدای رویش های انقلاب آنهایا درفکر اصلاحات غرب گرایانه بوده اند و یا اشرافی گری حرفه اصلیشان شده و از این مهمات غافل شده اند وهمین است که باعث رکود درامور ترویج فرهنگ ایثاروشهادت می شود و جوان امروزی ماغافل است که روزگاری نه چندان دور زنان کشورش مردانشان رابه جنگ می فرستادند آن وقت پیکرهای متلاشی شده در جنگ را خودشان تشییع و تدفین می کردند.

فکر نمی کنم درهیچ جای جهان ماچنین واقعه ای را داشته باشیم. این یکی ازبزرگترین واقعه های دنیاست که ماازکنارش به راحتی عبور می کنیم.

ای کاش تادیر نشده ناگفته هایی که عین زیرخاکی های گرانبهاازدفاع مقدس مانده است به سمع عموم مردم بخصوص جوانان شهدایی وانقلابی برسد.

به امید آن روز

  والسلام من اتبع الهدی