سه شنبه 18 آذر 1399 , 15:00
نامه وارده؛
مادهی ۳۸ بعد از ۱۰ سال...
چرا تصویب نمودند و رسانهای کردند که حال بعد از ۱۰ سال صدقهوار اجرایی مینمایند و به شعور و فهم ایثارگران توهین میکنند. چرا زمانی که نوبت به ایثارگران میرسد، تمام آن چیزی که برای اجرایی شدن قانون و مصوب...
فاش نیوز - «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ» با سلام و عرض ادب و احترام خدمت ولی نعمتمان، مقام عظمای ولایت، امام خامنه ای حفظهالله سلامعلیکم. درود خداوند بر شهیدان راه حق و حقیقت و سلام بر ایثارگران دوران سخت دفاع مقدس که با مردانگی و دلاورمردی و بدون در نظر گرفتن سن و سال بر خود واجب دانسته به ندای امام خود لبیک گفته و برای حفظ و حراست از ارزشهای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و همچنین از آب و خاک و ناموس، جان خود را بر کف دست نهادند و تمام آرزوهای خود را به فراموشی سپردند؛ تا بتوانند دل آقا امام زمان (عج) و امام شهدا را شاد نمایند و موجب یأس و نا امیدی دشمنان جهانی این آب و خاک شوند؛ تا نقشهی شوم دشمنان را بر هم زنند؛ که این اتفاق هم الحمدالله ربالعالمین افتاد و باعث کوری چشم دشمنان نظام و انقلاب و رهبری عظیمالشأن گردید؛ به لطف ایزدمنان.
فکر میکردیم بعد از دفاع مقدس هم مانند دوران جنگ از ارج و قربی که در زمان جنگ داشتیم بر خوردار میباشیم؛ اما چه فکر میکردیم و چه میبینیم. این دلیر مردان دوران سخت که تمام آرزوهای خود را به فراموشی سپرده و راهی نبرد حق علیه باطل شدند، با سن و سالهای متفاوت، اکثراً زیر بیست سال، راه نبرد و مقابله با دشمنان زبون را ترجیح داده، بدون ریا و غرور و تکبر، همه و همه در کنار هم در یک صف متحد و با انسجام جنگیدند. عزیزانی که با خونشان سرزمینهای غرب و جنوب را آبیاری نمودند و رفتند. خوشا به حالشان که رفتند و نیستند ببینند هرچند روح بلندشان نظارهگر ما و دوستانشان و اعمالمان میباشد؛ شکی نیست. اما افسوس و هزاران افسوس به حال آنانی که از قافلهی شهدا جا ماندند و میبینند و شاهد زخمهای کهنهی دوران اسارت و دوران مجروحیتشان میباشند؛ که روز بهروز بر آنان غلبه می کند و بر درد و رنجهایشان افزوده میشود و یکی بعد از دیگری به علت جراحتهای دوران اسارت یا دوران مجروحیت به دوستان شهیدشان میپیوندند.
اما همچنان بازهم حکایت آرزوهای جوانی را و این بار به نحو دیگری آرزوهای دوران پیری با وعده وعیدهای فرماندهان و همرزمان زمان جنگ خود که متولیان ایثارگران و زجر کشیدگان و فراموش شدگان حال میباشند و مسئولینی که در حال حاضر سردارانی که آن زمان در کنارمان با افتخار می ایستادند، حالا برای دیدنشان روزها و ساعتها و ماهها باید انتظار کشید؛ آنهم اگر افتخار دیدارشان را بر ما منت بگذارند.
چرا تصویب نمودند و رسانهای کردند که حال بعد از 10 سال صدقهوار اجرایی مینمایند و به شعور و فهم ایثارگران توهین میکنند. چرا زمانی که نوبت به ایثارگران میرسد، تمام آن چیزی که برای اجرایی شدن قانون و مصوب شده است، مجدداً قابل تغییر و اصلاح میدانند؟ مشکل کارکجاست؟
قانونی که خودشان نوشتند و تصویب نمودند و در حال حاضر هم خودشان اجرا کننده هستند چرا با شک و تردید و صدقهوار در حال اجرایی شدن میباشد؟ چرا 10 سال است با وعده وعیدها ایثارگران ماده 38 را به تمسخر گرفتهاند؟ اگر اشکال داشت چرا نوشتند؟ چرا تصویب نمودند؟ چرا بعد از 10 سال مجدداً به فکر اصلاح و تغییر دستورالعمل اجرایی مادهی 38 افتادند؟ چرا در نگارش آن خبری از درصد نبود؟ چرا حال دارند با نام بردن از درصد، بین ایثارگران فرق قائل میشوند؟ چرا برای یک بار هم شده با این دلیرمردان که از آنها به عنوان ولینعمت نام برده میشود روراست نیستند و حقیقت مشکل را بازگو نمیکنند؟ چرا این بیتوجهیها در خصوص دیگر ارگانها و سازمانها اتفاق نمیافتد؟ چرا مصوبات آنها به ماهها و سال کشیده نشده و اجرایی میگردد؟ آیا ایثارگران سربار بودهاند و هستند؟!
با کدام زبان درد دلمان را بازگو کنیم از بی قانونی در خصوص ایثارگران، مسئولین و متولیان ایثارگران کاری با ما کردهاند که مردم فکر میکنند مملکت هرچه دارد به ایثارگران دادهاند؛ چون همیشه متولیان ما یکطرفه در رسانهها نشستهاند و از ایثارگران سخن به میان آوردهاند و در نهایت، صدقهوار اجرایی نیمبند، با هزاران حرف و سخن بر ایثارگران مشمول ماده 38 منت میگذارند. دریغ از آنی که خودشان تصویب کردند و نوشتند و اما حرفهای خوب و زیبا خیلی میزنند و ناممان را در بوق و کرنا کردهاند.
استدعا داریم از سردار سرلشکر باقری عزیز، مسئول ستادکل نیروهای مسلح که به مشکل ما ایثارگران ماده 38 طبق دستورالعمل اجرایی ماده 38 رسیدگی کنید و ایثارگران را از این انتظار 10 ساله نجات دهید؛ نه اینکه بعد از 5 سال از تاریخ ابلاغ اجرایی شدن آن، تازه به فکر اصلاح و تغییر دستورالعمل فوق افتادهاند تا تغییرات در آن انجام دهند و با گذشت 33 سال از جنگ، هنوز جایگاه خود را در نظام مقدس جمهور اسلامی ایران نمیدانیم کجاست و هنوز تکلیف پایان بازنشستگیمان در هالهای از ابهام بوده و میباشد؛ در حالی که بالای 33 سال از زمان مجروحیت و اسارتمان میگذارد و هر روز از جمع ایثارگران کاسته شده و به دوستان شهیدمان میپیوندیم؛ یکی به خاطر کهولت سن، یکی به خاطر عارضههای مجروحیت و اسارت و... این ایثارگران روزی بود که مایهی افتخار و سربلندی نظام و ارزشهای انقلاب، و باعث رعب و وحشت دشمنان نظام بودند و خواهند بود.
سن ما ایثارگران اکثراً نزدیک به 60 سال است طبق آمار و روالی که پیش میرود یک دهه دیگر نامی از ایثاگران دفاع مقدس در ایران باقی نمیماند. در این 33 سال صندوقی بنام صندوق بازنشستگی نداریم وووو.......
با شکایت حدوداً 52 هزار ایثارگر مشمول مادهی 38 که 44 هزار نفر ایثارگر بالای 25 درصد و حدودا 8 هزار ایثارگر زیر 25درصد که در قانون و دستورالعمل مادهی 38 نامی از درصد برده نشده است، پروندهای تشکیل شود و رسیدگی آن را به قاضیالحاجات واگذار نمایند تا در دنیای باقی حق به حقدار برسد که خواهد رسید!
جا دارد از آقای مهندس اوحدی و تیم همراهش که دراین مدتزمان کوتاهی که در جایگاه مقدس رئیس سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران قدم نهاده و از جنس خود ایثارگران میباشد و دغدغههای ایثارگران را دغدغههای خود میداند تقدیر و تشکر نماییم.
درخواست میکنیم که راهکاری را برای وزارتخانه شدن بنیاد شهید و امورایثارگران مد نظر قرار دهید که یکی از مشکلات بزرگ جامع ایثارگران همین وزارتی نبودن سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران میباشد؛ تا از جایگاه قانونیتری برخودار باشد.
|علیرضا آقامیرزایی
خواهشن خواهشن به فکر خانواده جانبازان ۷۰درصد
وبقیه عزیزان جانباز باشید
نذارید خجالت زده خانواده و فرزندان باشیم
باتشکر .....