سه شنبه 09 دي 1399 , 08:05
انسان که غرق شود، قطعاً میمیرد!
انسان که غرق شود، قطعا میمیرد. چه در دریا، چه در رؤیا، چه در دروغ، چه در گناه، چه در خوشی، چه در قدرت، چه در جهل...
فاش نیوز - کرونا همچنان میتازد و جان عزیزانمان را میگیرد. هر روز بیماریِ جدیدی از راه میرسد و گرفتارمان میکند. تورم و گرانی خیلی وحشتناک، دستش را بیخ گلوی خانواده ها گذاشته و میفشرد. کسب و کارها کمرونق یا بیرونق شده. به نظر میرسد قرار نیست از دولتمردان محترم آبی گرم شود. انگار برای برخی از دولتمردان فرقی نمیکند مردم نتوانند گوشت و مرغ بخرند، قیمت تمام اقلام موجود در بازار ظرف چند ماه دو برابر شود و... .
عدم توجه کافی دولتمردان به اقشار آسیب پذیر جامعه، فقط یک روی سکه است. اگر منصفانه فکر کنیم ما مردم هم بی تقصیر نیستیم. همۀ ما حق داریم منتقد دولت باشیم، منتها سزاوار است کمی هم به عیوب خودمان بنگریم. آیا بهتر نیست گاهی یک سوزن به خودمان بزنیم و یک جوال دوز به دولت. به نظر شما همۀ فروشندگانی که از جنس همین مردمند، به خریداران رحم میکنند؟ آیا سرمایه داران از ربا و نزول و احتکار مبرا هستند؟ آیا خود ما وقتی وارد فروشگاههای زنجیره ای می شویم، هول نمیزنیم تا اقلام کمیاب را بیشتر داخل سبد خرید بگذاریم؟ آیا همۀ پزشکان به بیماران خود رحم میکنند و بدون اخذ زیرمیزی، بیمار خود را عمل میکنند؟
متأسفانه درد از ناله سبقت گرفته است. وقتی خودمان به خودمان رحم نمیکنیم، وقتی به راحتی دروغ میگوییم، وقتی حجاب و پوشش خانمها روز به روز ناجورتر میشود، وقتی اختلاط محرم و نامحرم برای بسیاری از خانوادهها عادی شده، وقتی حیا و غیرت در زندگی خیلیها محلی از اِعراب ندارد، وقتی بالاشهرنشینان جامعه با افتخار سگ گردانی میکنند، وقتی بیت المال به راحتی اختلاس و غارت میشود، وقتی به نماز و روزه و انجام واجبات الهی اهمیت نمیدهیم، وقتی فیلم های سینمایی و سریال های شبکه های خانگی عملاً خیانت و بی بند و باری را ترویج میکنند، وقتی دستورات خداوند را سبک میشماریم، نباید به فکر توبه باشیم؟
وقتی شبکههای مجازی حیاط خلوت اغلب ما شده و هر تصویری را در آن با دیگران به اشتراک می گذاریم، وقتی بیشترین اهمیت را به خوراک و پوشاک فرزندانمان می دهیم، اما بذر اخلاق و ارزشها را در وجودشان نمیکاریم، وقتی از اقامۀ چند رکعت نماز در شبانه روز به اندازۀ یک کوه کندن خسته میشویم؟ ما مقصر نیستیم؟
چرا بعضی از ما درآمد حلال خود را با درآمد حرام مخلوط میکنیم؟ چرا وقتی دچار سختی و گرفتاری میشویم، سخت دامن خداوند را میچسبیم، اما وقتی گرفتاریمان مرتفع شد، او را فراموش میکنیم؟! چرا به اسم تمدن و روشنفکری اجازه میدهیم پسرها و دخترهایمان هر لباسی را بپوشند و در جامعه ظاهر شوند؟ چرا وقتی در محل کار خود کم کاری میکنیم، یا مثل آب خوردن رشوه میگیریم، توقع داریم حقوقی که میگیریم با برکت باشد؟ واقعاً ما را چه میشود؟
خوب است به این جملات زیبا که در فضای مجازی هم منتشر شده، بیشتر توجه کنیم. یادمان باشد انسان که غرق شود، قطعا میمیرد. چه در دریا، چه در رؤیا، چه در دروغ، چه در گناه، چه در خوشی، چه در قدرت، چه در جهل، چه در انکار، چه در حسد، چه در بخل، چه در کینه، چه در انتقام. پس مواظب باشیم غرق نشویم!