چهارشنبه 20 اسفند 1399 , 17:58
در غم پرواز مختار رحمانیان
ذوالفاقر بابایی - انالله وانا علیه راجعون
درود خدا برتو ای شهید زنده وبزرگوار ای همرزم و دلاورم ای غم خوار وطنم ای هم ریف سنگ ها و خاک ها ای هم صحبت وهم کلام کوه های سربه فلک کشیده اورامانات و دالانی و کمرسیاه و دزوار وقله شمشی و سه راهی شهدا و کوه الزهراه و تته و ودکل ای هم نفس درختان اجدادیمان ای هم صحبت چشم های فوران دزاور ومنطقه اورامانات ای هم کلام شهدا و جانبازان و رزمندگان وهرهنگیان وکارگران و مرزداران وباغدارن وکولبران
ای سرباز ولی امر مسلمین ای سردار مظلوم اهل سنت منطقه اورامانت ای ایثارگر خانواده مظوم خود ای غم خوار پدرومادر وبرادر وخواهر وفامیل رفتی چرا به این زودی قله ها و سنگ ها وچشمه ها و درختان و مظلومان و شهدا و ایثارگران و رزمندگان و یادگاران 8سال دفاع مقدس و بسیجیان و یتیمان و مظلومان منطقه رو تنها گذاشتی
نمیدانم به چه زبونی ازت دل بکنم که رفته رفته دوستان مارو تنها گذاشتن تو با نفس هایت با چشمانت با پاهای خستگی ناپذیرت با دستان رنج ورزیده ات از وطنم از خاکم از شرفم از ناموسم از مالم از قرانم از دینم پاسداری کردی وحالا چشمانت رابستی به دیار و آغوش همرزمانت در اسمان پرواز کردی ومارو تنها گذاشتی تا بار سنگینی که قرار بود باهم به اتمام برسونیم
یادت را گرامی میدارم وقلبت رو در دلم جاودانه وبا کلی خاطراتت از امروز به بعد دست به قلم میشوم تا خاطراتت رو به تصویر بکشم سلام مارو به اربابمان سید الشهدا و همرزمان خو برسان .
برادر وهمرزم تو ذوالفقاربابایی
