سهمیه فامیل مسئولین یا سهمیه ایثارگران؟!

رحمان- دولت برای خود رفع تکلیف کرده  چرا که بخش اعظم جامعه بزرگ جانبازان را جانبازان زیر هفتاد درصد و ایثارگران تشکیل می دهند و تعیین حدود و مرزبندی میان این عزیزان در تصویب قوانین نادرست و تبعیض آمیز است. بنده به عنوان یک معلم جانباز و بازنشسته می گویم در این سالها که استخدام فرزندان شهداء و جانبازان و ایثارگران و حتی جوانان دیگر انجام نشده و یا انگشت شمار بوده پس این همه بازنشسته و استخدام های جایگزین از کجا و چه کانالی بوده است؟

 واضح است چیزی جز روابط و امتیاز موروثی که مسئولین برای خود و اقوام و فامیل های خود قائل بوده اند نیست . به خصوص در جاهایی مثل وزارت نفت و شرکت های تابعه و بانک ها و بیمه ها و خاص. حضور نیروهای شهرستانی در تهران بر خلاف آنکه می گویند استخدام ها باید بومی باشند حاکی از آن است که رئیس یک اداره و یا سازمان و یا یک مدیر کل به بالا از نیروهای شهرستانی، بدون ضوابط و تنها با پارتی و امتیاز فامیلی در اکثر ادارات دولتی و بخش های وابسته به تأمین اجتماعی استفاده نموده اند.

 استخدام از طریق آزمون دستگاه های دولتی آن هم با حداقل سهمیه در حد یک یا سه نفر برای جانبازان و ایثارگران، ترفندی فریبکارانه برای فرار از وظیفه و انجام نشدن قانون و حقوق ایثارگران است. لشگر کشی های نیروها به تهران آن هم توسط مسئولین و نمایندگان فرصت طلب برای فرزندان و فامیل های شهرستانی، ادارات تهران را بر اساس لهجه و فرهنگ به یک منطقه و جغرافیای خاص تبدیل و تقسیم بندی کرده است.

مهاجرت و تمرکز نیروها در یک منطقه تبعات ضد فرهنگی و اقتصادی برای کل کشور دارد. فرصت ایجاد اشتغال در همه کشور وظیفه دولت و مجلس است.

 محدودیت های اشتغال برای همه باید رفع شود و مهمتر از آن این همه سازمانها و پست های موازی و بی خاصیت که دولتی ها و سایر ارکان ها و ارگانهای اداری برای خود ایجاد کرده اند نیروها را از حالت مولد تبدیل کرده به نیروهای تشریفاتی و غیر مولد. تولید و اشتغال را باید با دیدگاه اقتصادی درست کرد نه با نگاه سیاسی و غیراقتصادی.