نیک عیش واقعا نیک زندگی کرد

بسیجی آزاده جانباز -  از گمنامان بسیجی وسپاهی و ارتشی و جهادسازندگی زمان جنگ یادی کنید که خالصانه" نام و نان" را کنار زدند تا حق و حقیقت را مکاشفه نموده و به معنای واقعی بندگی خدا برسند و برسانند.

 رزمندگان و فرماندهانی که هم خوب بودند و هم خوب کارکردند هم خوبی ها را میان همرزمانشان تکثیرنمودند، همچون پروانه های زیبایی که گرده های گل را می افشانند تا گلستان بسازند.

فرماندهان گمنامی مثل"محمد نیک عیش" مسئول طرح وعملیات  تیپ ویژه شهدا(لشکرویژه شهدا)درزمان شهید حاج محمودکاوه، که درعملیات کربلای2 بشهادت رسیدند. مثل شهید"محسن ظریف"، طلبه رزمنده مسئول ادوات تیپ جوادالائمه(ع) ازلشکر21امام رضا(ع)سپاه خراسان آن زمان. شهیدوالامقام محسن ظریف ازسال59 در تپه های الله اکبر خوزستان با یک قبضه خمپاره81  آغازی بود برای به راه اندازی گروهان و گردان ادوات، و شهیدشفیع زاده مشوق ایشان بود، و مرحوم حضرت آیت الله العظمی آمیرزاجوادآقاتهرانی اعلی الله مقامه باآن سن وسال بالا و مراتب علمی وفقهی و اخلاقی، خودشان را سرباز محسن ظریف میدانستند. ازشهیدمحسن ظریف هرچه بگوییم و بنویسیم بازهم حق مطلب را ادا نکردیم، بخاطرعظمت وجودی و مراتب سیرالی الله که طی کردند و به معبود رسیدند.

شهید"محمد نیک عیش" که با زندگی شخصی و خانوادگی اش هم تاحدودی آشنایی داشتم، و پدرومادربزرگوارشان، واقعا زبان و قلم قاصراست از بیان عظمتشان. درمحل زندگی و همسایه ها و اقوام و آشنایان هیچکس نمیدانست محمدنیک عیش درجبهه چه کارمیکند و چه مسئولیتی دارد، حتی درمقرتیپ ویژه درجاده مهاباد، خیلی شناخته شده نبود، خودش اهل این حرفهانبود، فقط شهیدبروجردی و شهیدکاوه اورا خوب شناختند. مسئول طرح و عملیات تیپ ویژه شهدا اما لااقل بنده ندیدم در همایشی یا مراسمی و یادبودی نامی ازاو ببرند، نه از شهیدمحمدنیک عیش، و نه ازشهید محسن ظریف و نه از خیلی های دیگر، فقط این را می شودفهمید که اینان نزد آسمانی ها شناخته تر هستتد تا نزد زمینی ها .

والله اعلم.