اوصاف خواندنی یک جانباز گردنی!

خانم محمدی، دستمریزاد واقعا وگزارش عالی بود.حکایت ایشان را با عشق و لذت خواندم و با خواندن مطالب گریه و خندیدم، بسیار زیبا بیان شده است.
بنده چند ماهی است با جانباز نخاعی گردنی آقای محمدصادق بیات در باشگاه بقیه الله آشنا شده ام بقدری ایشان با صفا و خوش برخورد هستند، انگار سالهاست  ایشان را می شناسم.

ایشان علی رغم وضعیت جسمانی مجروحیت بالا به ورزش خیلی علاقه دارد و چند ماهی در ایام کرونا در سال 99 در فضای مجازی مربی زنگ ورزش بودن و روزهای زوج ساعت 10 صبح با حضور منظم حرکات ورزشی را برای جانبازان نخاعی انجام و بمدت نیم ساعت دوستان را به ورزش و نرمش تشویق می کردند

در این چند ماه آشنایت با ایشان در باشگاه خیلی چیزها از ایشان آموختم، نظم و انظباط و ادب، خوش رویی، نشاط و از هم مهمتر هیچ مسئله باعث نیامدن به باشگاه را قبول نمی کرد. همیشه باید زودتر از همه در باشگاه حاضر می شد و جالب اینکه به خاطر نظم و حضور مرتب چند جلسه ای است در باشگاه به ورزشکاران حاضر به عنوان مربی نرمش ها را در ابتدای ورزش انجام می دهند.

جهت اطلاع دوستان عرض کنم با این شرایط دشوار جانبازی ایشان یک ماه ماه مبارک رمضان را روزه دار و ورزش هم تشریف می آورند.

در روزهای اولی که به باشگاه آمده بودند با تشویق دوستان یک دور هم نتوانست ویلچررانی کند در وسط های کار پسرش امیرحسین آمد کمک ایشان، ماشاءالله با همت و پشتکار و ممارست در تمرین بعد از گذشت 5 ماه در حال حاضر رکورد 122 ویلچر رانی در باشگاه را در مدت 2 ساعت از خود بجای گذاشته است و قرار است رکورد 150 دور را بزودی انجام دهد

هرچه از ایشان بگویم کم گفته ام و اوصاف ایشان را در زیر به صورت خلاصه عرض می کنم:
☑️منظم، با انظباط
☑️خوش اخلاق و خوش رو
☑️در همه شرایط خندان و بشاش
☑️خوش تیپ
☑️پرانرژی و باصلابت
☑️همیشه سعی می کند به دیگران انرژی مثبت دهد
☑️با گذشت
☑️وارسته و با اخلاص
☑️همیشه حواسش به اطرافیانش هست

و هزاران اخلاق و اوصاف پسنده دیگر
و آخر کلام ایشان
سلطان معرفت هستند

آقا محمدصادق عزیز دوست داشتنی، از صمیم قلب برای شما و همسر بزرگوارتان و آقا پسرتان بهترین ها را آرزو می کنم.