چهارشنبه 17 شهريور 1400 , 10:13
فرار اسرای فلسطینی ابهت پوشالی صهیونیست‌ها را فرو ریخت
فرار اسرای فلسطینی از زندان‌های رژیم صهیونیستی نه برای اولین بار بود و نه آخرین بار خواهد بود و این ماجرا با هر بار تکرار شدن ضربه‌ای کاری و جبران ناپذیر بر ابهت پوشالی اسرائیل می‌زند.
روزبه قمصری؛ هنوز یک روز از فرار اسرای فلسطینی از زندان‌های اسرائیل نمی‌گذرد که شاهد هستیم هر لحظه و هر ساعت بر دامنه بحران ایجاد شده ناشی از آن افزوده شده و این رسوایی ابعاد وسیع تری را پیدا می‌کند. آخرین نمونه آن فرار روز گذشته شش اسیر فلسطینی از زندان «جلبوع» که امنیتی‌ترین و حفاظت شده‌ترین زندان اسرائیل نام گرفته، است.
ماجرا از اینجا آغاز می‌شود که روز دوشنبه ۱۵ شهریور شش اسیر فلسطینی به نام‌های «زکریا الزبیدی»، «یعقوب انفیعات»، «محمود عارضه»، «یعقوب قدری»، «أیهم کمامجی» و «محمد عارضه» موفق به فرار از زندان فوق امنیتی «جلبوع» در شمال سرزمین فلسطین اشغالی شدند. نکته‌ای که بر اهمیت موضوع می‌افزاید این موضوع است که تمامی این زندانی‌ها از اهالی کرانه باختری هستند و بیشتر آن‌ها به حبس ابد محکوم بودند. این موضوع خود شدت ضربه وارده به صهیونیست‌ها را بسیار بالا برده است.
حال موفقیت عملیات فرار شش اسیر فلسطینی از امنیتی‌ترین زندان رژیم صهیونیستی بار دیگر ثابت کرد سیستم امنیتی اسرائیل بسیار ناکارآمد و سست است و در مقابل آن اراده این اسرای فلسطینی است که قادر به از بین بردن تمامی محافظت‌های امنیتی این زندان است. اما کار به همینجا ختم نمی‌شود این فرار زندانی‌ها زلزله‌ای بزرگ را در دستگاه امنیتی و سیستم زندان‌های رژیم صهیونیستی به راه انداخته و کار به جایی رسیده که امنیت این زندان‌ها که یک روزی مایه فخر و افتخار سران اسرائیل بود امروز به پاشنه آشیل آن‌ها تبدیل شده و دیگران با دیده تردید به آن نگاه کنند.
البته این عملیات موفق و تاریخی اولین مورد نبوده و فرار اسیران فلسطینی از زندان‌های رژیم صهیونیستی دارای سابقه‌ای طولانی است. اگر بخواهیم نگاهی به تاریخچه این فرار‌ها نگاهی بیاندازیم باید به مواردی، چون فرار از ۱۹۰ اسیر فلسطینی از زندان «شطه» در سال ۱۹۵۸، فرار‌های «حمزه یونس» رزمنده اسیر فلسطینی از زندان‌های «عسقلان» و «الرمله»، فرار مبارز اسیر فلسطینی «محمود عبد الله حماد» و «ناصر عیسی حامد» از زندان «سلواد» در سال ۱۹۶۹، فرار سه اسیر فلسطینی به نام‌های «مسعود الراعی»، «شوقی ابونصیره» و «کمال عبدالنبی» از زندان «نفحه» در سال ۱۹۸۷، فرار دو اسیر فلسطینی به نام‌های «غسان مهداوی» و «توفیق الزبن» از زندان «کفریونا» در سال ۱۹۹۶ و فرار سه اسیر فلسطینی به نام‌های «ریاض خلیفه»، «امجد دیک» و «خالد شنایطه» از زندان «عوفر» اشاره کنیم.
این عملیات موفقیت آمیز فرار از زندان همچنان در اولویت دستور کار دولت اسرائیل قرار دارد و بسیاری از مدیران و مسئولان موسسات امنیتی و رسانه‌ای این کشور در مصاحبه‌ها و اظهارنظر‌های جداگانه به اهمیت بالای این عملیات فرار و ناتوانی و ضعف دستگاه‌های امنیتی رژیم صهیونیستی اعتراف کردند. نکته جالب توجه اینجاست که برخی از کارشناسان و تحلیلگران سیاسی و امنیتی دامنه‌ها و ابعاد این یک شکست تاریخی را آنقدر بزرگ و غیرقابل پیش بینی می‌دانند که آن را هم سطح با شکست ارتش اسرائیل در جنگ سال ۱۹۷۳ می‌دانند.
ساده انگارانه خواهد بود اگر باور کنیم دامنه فرار اسرای فلسطینی فقط محدود به سیستم امنیتی زندان‌های رژیم صهیونیستی شود. زیرا برخی از کارشناسان نظامی اسرائیل در مصاحبه‌ها و گفتگو‌هایی به بررسی ابعاد و پیامد‌های فرار اسرای فلسطینی پرداخته و تاکید کردند که موفقیت این عملیات حتی این پتانسیل را نیز دارد تا منجر به تحریک گروه‌های مسلح فعال در نوار غزه برای اجرای عملیات نظامی ضد اسرائیلی شود.
در این میان کارشناسان دیگر عملیات فرار اسرای فلسطینی را غیر قابل باور می‌دانند که منجر به شادی همه فلسطینی‌ها شده است، اما در آن سوی میدان فضایی سردرگم همراه با یاس و ناامیدی را بر مردم و مسئولان اسرائیل حاکم کرده است. مسئله‌ای که بحران ماجرا را تصاعدی افزایش می‌دهد این است که این فضای متشنج به دلیل عملکرد و مدیریت ضعیف مقامات اسرائیل به دلیل شگفتی آن‌ها از این عملیات موفقیت آمیز همچنان ادامه دارد.
نکته ترسناک و هراس انگیز برای مقامات رژیم صهیونیستی این است که اسرای فراری فلسطینی برای مردم به قهرمانان ملی تبدیل شوند. زیرا اگر چنین شود ضمن اینکه قدرت این رژیم برای بازداشت مجدد این افراد به شدت کاهش پیدا می‌کند هرگونه بازداشت مجدد آن‌ها و یا به شهادت رساندن این افراد می‌تواند زمینه خیزش جدیدی را در سرزمین‌های اشغالی موجب شود.
روزنامه‌های مطرح اسرائیلی در مقاله‌ها و یادداشت‌های خود با ابراز نگرانی از وضعیت پیش آمده زنگ خطر ضعف روز افزون دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی این رژیم را یادآور می‌شوند که این امر می‌تواند در آینده‌ای نه چندان دور کنترل اوضاع سرزمین‌های اشغالی را از دستان آن‌ها خارج کند که نتیجه کار می‌تواند سرعت نابودی این رژیم جعلی و اشغالگر را افزایش بدهد و ساعات پایانی حیات آن‌ها را نزدیکتر کند.
