«هزینه‌های گزاف» یک جانباز ویلچری

با سلام بنده جانباز سی درصد که اعصاب و روان وصعب العلاج وبیماری گوارشی وصعب العلاج وبیماری خونی صعب العلاج خونی ولاپاراتومی های متعدد و ترکشهای در سر مهرههای گردن شکم پهلو وکوتاه کردن روده خانه نشین و ویلچری هستم وزخم بستر شدید خوردن گلوله به باسن وپا چپ و راست توانایی راه رفتن ندارم و خانه نشین کل سال وجسمی حرکتی تنفسی و شبانه روزی همسرم از من ۲۱سال پرستاری پانسمانها داروها ضد عفونی و دارای دو فرزند محصل و تنها درآمدم کمک معیشت ناچیز است به علت مشکلات مالی ومجروححییت ندانستن قانون و پارتی بالای هفتاد درصد هستم میدونم و کسی که بالای بیست و پنج درصد حالت اشتغال محسوب می شود مدارک کامل است من با کسی حتی یک قرص مصرف نمی کنه برابر هستم هر دو سه با خودم پول ویلچر دادم در صورتی که ریس جدید بنیاد دولت جدید میگویند که فرق در اینجا است و نه کم معیشت که حقوق بالا امکانات خوب مال کسانی هست ما از خودمان با روزی ۳۰تا قرص و آمپول قویترین استفاده میکنم به جای دادن حقوق در شان منزلت جانباز صدقه و توهین چیزی نیست برای رئیس جدید آرزوی موفقیت دارم شدیدا با این همه مجروحیت کمترین حقوق کمترین امکانات درد فراوان فقر نسیب من خانواده ام شده اگر واتس اپ دارید میتوانم تمام مدارک عکسها پزشکی برای رئیس جدید و حتی رئیس جمهور سفر استانی میرن خیلی چیزها دیگر را از نزدیک نمی بینند مگه جانباز فقط تو آسایشگاه یا تو مراسمات چند نفر خودشون انتخاب میکنن

باسلام و احترام ضمن آرزوی سلامتی برای همه جانبازان و جان برکفان میهن از مسئولین محترم تقاضا داریم حداقل به این قشر رسیدگی کنند من ایمان دارم زنده ماندن این عزیزان بخاطر ماها بوده که به ما درس زندگی و انسانیت بدهند. بزرگواری که عکسشان را گذاشته اید حدود دوسال تقریبا در محل کار ما بودند . واقعا وجودشان برای ما تازه نفسان نعمتی بود از ایشان درسها اموختیم درس انسانیت، اخلاق ،مهرورزی، کمک کردن، تلاش برای وطن و... در ان مدت واقعا با جان و دل کار میکردیم ان شاالله هر کجا که هستند خداوند حافظ و نگهدارشون باشه.جمله ای زیبا به من ان زمان اموختند ما کم تجربه و درحال نقد شرایط کشور بودیم فرمودند اگر هر کدام از ما در حد توان و میزی که در اختیار داریم کارمان را درست انجام بدیم مملکت گلستان میشه اگر شرایط نامناسب است ما حداقل تلاشمان را بکنیم و در عمل هم خودشان واقعا چنین بودند.الان سالها میگذره و من دیگه سعادت همکاری با ایشان را ندارم اما همیشه سخن ایشان در ذهنم هست و در حد توانم تلاش میکنم و سعی میکنم این روحیه را در بقیه همکارانم هم تقویت کنم.