جواب حکیمانه شهید کاظمی به نگرانی‌های مادرش

شهیدان براتعلی و محمدعلی دو برادر از خانواده کاظمی و اهل نجف آباد اصفهان بودند. جنگ که شد و دشمن بعثی با همه قوا به خاک ایران حمله کرد، محمدعلی و براتعلی با هم به جبهه رفتند. برادر کوچک، براتعلی زودتر به شهادت رسید، او مجرد و متولد ۲۶ دی ۱۳۴۲ بود و سال ۱۳۶۰ زمانی که ۱۸ سال سن داشت در عملیات ثامن‌الائمه (ع) به شهادت رسید. چند ماه بعد محمدعلی برادر بزرگتر نیز که آن زمان فرزندی یک ساله داشت در سن ۲۴ سالگی به جبهه رفت و در عملیات فتح‌المبین به شهادت رسید.

پدر شهید محمدعلی کاظمی در مصاحبه‌ای که سال ۱۳۶۱ پس از شهادت فرزندش انجام داده است درباره حضور شهید در جبهه‌ها اظهار داشت: چند دفعه‌ای به جبهه رفت تا زمان خدمتش فرا رسید. گفتم اسمت درآمده برو خدمت؛ خودش را معرفی کرد. یک روز آمدم خانه، مادر بچه‌ها گفت محمدعلی می‌خواهد برود جبهه. گفتم نمی‌شود، باید چند روز دیگر برود خدمت، با خودش که صحبت کردم گفت بعد از جبهه می‌روم سربازی.

پدر شهید ادامه می‌دهد: هر بار که قصد رفتن می‌کرد، لحظه خداحافظی صورتش را می‌بوسیدم، از هم خجالت نمی‌کشیدیم، آن روز، اما خجالت کشیدم و الان حسرت می‌خورم. محمدعلی رفت و به همراه شش شهید دیگر آمد. راضی هستم از شهادتش، بچه فعالی بود.

مادر شهیدان کاظمی هم درباره شهادت محمدعلی تعریف می‌کند: روزی که گفت می‌خواهم بروم جبهه گفتم، برادرت شهید شده، تو بمان، گفت می‌روم، ان‌شاءالله که قسمت من هم شهادت باشد. از من خواست راضی باشم، گفتم برو خدمتت را انجام بده، اما شهید نشو، تو زن و بچه داری، گفت من شهید شوم تو روسفید می‌شوی، تو افتخار می‌کنی، هرچه قسمت باشد همان می‌شود.

مادر ادامه داد: رفته بودم نماز جمعه، گفتند شش شهید آورده‌اند، اسمشان را خواند تا رسید به نام محمدعلی، دیدم زن‌ها یک جور خاصی نگاهم می‌کنند، پرسیدند این پسر شماست؟ گفتم بله، گفتند پسر دیگرتان هم شهید شده؟ گفتم بله، افتخار می‌کنم.

مادر شهیدان کاظمی می‌گوید: همیشه بچه‌ها می‌گفتند اگر مدت طولانی نیامدیم، نروید اینور و آنور سراغ ما را بگیرید، یا خودمان می‌آییم یا پیکرمان، ما شهید بشویم شما سربلندید، رفتند و پیکرشان برگشت. الحمدالله الان سرافرازیم.