یکشنبه 22 اسفند 1400 , 10:30
مهدی رجب بیگی کیست؟
این روزها دنبال شهید مهدی رجب بیگی می گردم.
که دانشجو ست.
که جهادگر است.
و تحلیل گر سیاسی ست.
متن ادبی هم می نویسد.
طنز پرداز هم هست.
شعر هم می گوید.
در مدارس جنوب شهر مثلثات هم درس می دهد.
به عنوان نماینده دانشجویان مسلمان پیرو خط امام در نماز جمعه سخنرانی هم می کند. بعد از فتح لانه جاسوسی هم , یکی از مسئولین گردهمایی جنبش های آزادی بخش جهان است و راجع به آن مصاحبه می کند.
” و هو مومن…”
⚪️ شهید مهدی رجب بیگی در سال ۱۳۳۶ در شهر دامغان زاده شد. بعدتر به همراه خانواده به تهران آمد و در امیریه تهران ساکن شدند.
پس از انجام تحصیلات مقدماتی، رجب بیگی در سال ۱۳۵۴ به دانشکده فنی دانشگاه تهران راه پیدا کرد و در رشتهٔ مهندسی راه و ساختمان به تحصیل پرداخت. او به عضویت شورای دانشجویی انتخاب شد و از اعضای فعال دانشجویان پیرو خط امام بود که در تسخیر سفارت آمریکا نیز نقش داشت. مهدی رجب بیگی از اعضای فعال دفتر تحکیم وحدت بود. او مسئولیت انتشار نشریهٔ دانشآموزی را پذیرفت و مشغول به شغل معلمی گشت. وی نماینده دانشجویان خط امام در گردهمایی جنبشهای آزادی بخش بود. او همزمان با فعالیت در جهاد سازندگی ، در مدارس مناطق محروم تهران نیز تدریس میکرد.
سرانجام در ۵ مهر ۱۳۶۰ توسط اعضای مجاهدین خلق در خیابان صبا جنوبی تهران ، ترور شد و جان سپرد. مقبرهٔ او ، در قطعهٔ ۲۴ , ردیف ۹۷ شماره ۴ در بهشت زهرا (س) تهران است.
برخی از نوشتههای او در کتاب ' میرویم تا خط امام بماند ' چاپ و منتشر شده . از جمله این متنها :
" میرویم تا خط امام بماند
ما از مردن نمی هراسیم ، اما میترسیم بعد از ما ایمان را سر ببرند و اگر نسوزیم هم که روشنائی می رود و جای خود را دوباره به شب می سپارد ، پس چه باید کرد؟
از یک سو باید بمانیم تا شهید آینده شویم و از دیگر سو باید شهید شویم تا آینده بماند , هم باید امروز شهید شویم تا فردا بماند و هم باید بمانیم تا فردا شهید نشود ، عجب دردی ...
چه می شد امروز شهید می شدیم و فردا زنده می شدیم تا دوباره شهید شویم "
" خدایا!
ماندن چه قدر دشوار است و در غربت زمین، بی یار و یاور حضور داشتن، همانند غیبت است،
انگار که کمرمان شکسته و زنجیر درد، دست هایمان را بسته و غم در
سینه مان نشسته است.
ما از نبودن یارانمان رنج نمی بریم؛
بلکه از بودن خویش در رنجیم!.....
ما می دانیم که آنها زنده اند و ما مرده ایم. "
(شهید مهدی رجب بیگی)