لزوم استمرار پرداخت حق پرستاری جانبازان ۷۰درصدپس از شهادت

فاش نیوز - در برهه‌ای از زمان برخی از بانوان معتقد، متدین و انقلابی با این انگیزه که باید سهمی در انقلاب و دفاع مقدس داشته باشند، به ازدواج با جانبازان روی آوردند؛ که در نتیجه این رویکرد اعتقادی و مسئولانه، گروه کثیری از جانبازان، خصوصاً جانبازان ۷۰ درصد، بیش از سه دهه، زندگی نسبتاً آرامی را در کنار همسر و خانواده خود داشته‌اند. این در حالی است که اگر نظام می‌خواست چنین آرامشی را تأمین کند، به هیچ وجه قادر به این کار نبود.
اکنون که بیش از ۳الی۴ دهه این بانوان معزز درس آموخته از مکتب حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها در کنار جانبازان زندگی می کنند و در خدمت آنان بوده اند، اغلب خود نیز دچار مشکلات عدیده جسمی - حرکتی شده‌ و یا می شوند؛ به گونه ای که خودشان هم نیاز به پرستار پیدا کرده اند.
از سوی دیگر در زندگی مشترک جانبازان و همسرانشان، عمدتا حق پرستاری صرف هزینه های روزمره زندگی می گردد و به نوعی بخشی از حقوقشان تلقی می‌شود وام هایی برای پرکردن چاله های زندگی دریافت کرده اند که معمولا بخش مهمی از حقوق و دریافتی ‌شان صرف پرداخت اقساط این وام ها می شود؛ که پس از شهادتشان یکباره قطع می گردد و خانواده جانباز شهید با بدهی‌ها و اقساط وام‌های دریافتی تنها می ماند!
این موضوع همواره در دوره همه روسای بنیاد و معاونین مرتبط با این موضوع مطرح گردیده که حق پرستاری به نوعی برای ترمیم حقوق و معیشت خانواده جانبازان واجد شرایط در نظر گرفته شده و بخش مهمی از حقوق و دریافتی آنان را شامل می شود؛ که البته مسیر جایگزینی نیز برای آن ایجاد نشده است.

 در مقایسه، اگر قرار بود این جانبازان در مراکز آسایشگاهی تحت پوشش بنیاد نگهداری شوند، در یک دوره ۳۰ تا ۴۰ ساله هزینه های هنگفت و گزافی را شامل می شد(این رقم را برای سرانه هر جانباز بستری در آسایشگاه ماهانه از ۵۰ تا ۸۰ میلیون تومان برآورد کرده اند).
 این در حالی ست که اگر فرض کنیم همسران هریک از این جانبازان را به عنوان یک کارمند در نظر بگیریم، حداقل بعد از ۳۰ سال خدمت صادقانه مستحق دریافت پاداش پایان خدمت و حقوق بازنشستگی خواهند بود (با توجه به اینکه همسران گرانقدر جانبازان در سه شیفت خدمت رسانی کرده‌اند، محاسبه سر انگشتی آن نیز رقم بالایی خواهد شد.) کما اینکه پرسنل شاغل در آسایشگاه‌ها اینگونه هستند.
در حالی که این همسران ایثارگر، خصوصا" جانبازان 70 درصد و نخاعی، بدون دریافت حقوق و بازنشستگی، بعد از سال ها زندگی مشترک، و پس از شهادت همسران جانبازشان، با جسمی رنجور، از کارافتاده و دردمند، باید با مستمری ای که بیش از نیمی از آن کسر شده سر کنند.

لازم به ذکر است نهایتاً در دوره آقای مهندس اوحدی رئیس محترم سابق بنیاد، با پی‌گیری‌های مستمری که انجمن جانبازان نخاعی داشت، دو اتفاق خوب به وقوع پیوست:
اول – بدنبال مکاتبه انجمن با رییس وقت بنیاد شهید، ایشان در زمینه خودرو، استمرار حق پرستاری و اجرای ماده ۳۸و ۳۹ در هامش نامه دستوراتی را خطاب به معاونین مربوطه صادر نمودند.(پیوست شماره ۱)
 و هم چنین پیرو نامه گروهی از جانبازان نخاعی به سران سه قوه، در رابطه با مشکلات جانبازان نخاعی و ارجاع آن به بنیاد شهید و امور ایثارگران، رییس اسبق بنیاد نامه ارجاع شده را جهت طی مسیر قانونی و تصویب استمرار حق پرستاری در هیات دولت، به معاون حقوقی خود ارجاع دادند، که معاون تعاون بنیاد گردش کار پیشنهادی خود را ارائه نموده است.(پیوست ۲و۳)
در پیوست اخیر معاون تعاون بنیاد طرح تبدیل بخشی از ضریب k پرستاری به امتیاز ماندگار را ارائه نمودند، که در صورت ارجاع به هیات دولت و تصویب، بخشی از حق پرستاری پس از شهادت جانبازان به صورت پایدار، برای همسران و خانواده آنان باقی می ماند.
در همان دوره معاون تعاون در خبر مندرج در سایت ایثار اظهار کرده بود که استمرار حق پرستاری برای جانبازان ۷۰ درصد بر مبنای ماده ۲۶ممکن است.(پیوست ۴)
لیکن مع الاسف در حال حاضر همانطور که خواهد آمد، معاون مذکور از این موضع خود عقب نشینی کرده‌است.
 
دوم- توسط هیئت امنای بنیاد در دوره ریاست آقای مهندس اوحدی مصوب گردید، برای استمرار پرداخت حق پرستاری جانبازان شهید ۷۰درصد که در سال ۱۴۰۰  به شهادت رسیده اند، مبلغ ۳۰ میلیارد تومان اعتبار، با عطف به ما سبق بودن، از محل فروش املاک و دارایی‌های بنیاد تامین گردد. لیکن متاسفانه در دوره تصدی ایشان فرصت تحقق این مصوبه محقق نشد.(پیوست ۵)
با ورود رئیس جدید بنیاد، جناب آقای دکتر قاضی زاده هاشمی، مجدداً موضوع ماندگاری حق پرستاری پیگیری شد. ایشان مصوبه هیئت امنای بنیاد را قانونی دانستند، لیکن اظهار داشتند به دلیل عدم تحقق فروش املاک و دارایی ها، پرداخت حق پرستاری برای جانبازان شهید در سال ۱۴۰۰ عملی نیست و یکی از دلایل عدم موافقت با پرداخت حق پرستاری بعد از شهادت جانباز را تحمیل بار مالی آن بر دوش دولت دانسته اند!
 در رد این دلیل که به نظر می رسد بهانه ای بیش نیست باید گفت، قاعدتاً نسبت به جانبازان شهید بعد از تصویب طرح، بار مالی جدیدی بر عهده دولت قرار نخواهد گرفت؛ زیرا همان حق پرستاری خود جانباز است که فقط پس از شهادتش از حقوق خانواده اش کسر نخواهد شد. مگر این که فرض کنیم خدایی نکرده بنیاد برای جبران کسری هایی که در جاهای دیگر دارد، بر روی شهادت جانبازان حساب باز کرده است!

این در حالی است که در مصوبه مذکور همه جوانب کار  لحاظ شده و سپس به تصویب رسیده است. چنانچه با هر موضوعی چنین رفتاری صورت بگیرد، به حل هیچ مشکلی نمی توان امیدوار بود.
اما لازم است نسبت به جانبازانی که پیش از تصویب طرح به شهادت رسیده اند تعیین تکلیف شود. پیشنهاد ما این است که از زمان تصویب استمرار پرداخت حق پرستاری، جانبازانی که پیش از آن به شهادت رسیده اند نیز مشمول پرداخت شوند، و نهایت آنکه نسبت به پرداخت معوقات عطف به ماسبق نگردد.

دلیل دیگری که اقامه می شود و به طور مشخص از معاون تعاون بنیاد -علیرغم اظهارات قبلی و مکاتبات انجام شده توسط ایشان- شنیده شده، نوع تفسیر ماده ۲۶قانون جامع توسط اوست که می گوید: با فرض شهادت جانباز، پرداخت حق پرستاری سالبه به انتفاء موضوع  است؛ یعنی حق پرستاری به کسی پرداخت می شده است که از جانباز مراقبت می کرده، اما با فرض شهادت جانباز، جانبازی وجود ندارد و لذا حق پرستاری نیز وجود نخواهد داشت.
البته این نوع تفسیر از قانون زاییده همان نگاهی است که پیش از این در موضوع خودرو گفته شد؛ که آن نگاه نمی تواند منتج به حل مشکلات ایثارگران گردد.
هرچند که از ابتدا باید جبران معیشت جانبازان در حقوق دریافتی آنان در نظر گرفته می شد، تا اکنون با چنین تفاسیر  غیر منطقی مواجه نباشیم.

 در مقابل تفسیر و تحلیل ما این است که ماده ۲۶ اذعان دارد، برقراری حق پرستاری با تشخیص کمیسیون پزشکی جاری می شود و نسبت به قطع آن پس از شهادت جانباز، قانون ساکت است و لذا می توان از سکوت قانون نتیجه گرفت که پرداخت حق پرستاری می تواند بعد از شهادت جانباز استمرار داشته باشد. گفتنی است این برداشت مورد تایید و تاکید مشاور امور قوانین و لوایح ریاست عالی بنیاد(آقای مجتهد) نیز می باشد.
اضافه بر مطالبی که پیش از این بیان شد، مبنی بر اینکه رها نمودن همسران جانبازان شهید، پس از عمری خدمت به جانباز، و در دوره ای که خود دچار مشکلات عدیده ای شده اند و نیاز به مراقبت و درمان های جدی دارند، غیر قانونی، غیر منصفانه و حداقل می توان گفت اقدامی غیر اخلاقی و غیرانسانی است، که در شأن نظام مقدس جمهوری اسلامی نیز نمی باشد.
لذا انجمن جانبازان نخاعی به موازات پیگیری موضوع واردات خودرو، در تمام مکاتبات با نمایندگان مجلس، معاون اول رئیس جمهور و حتی ریاست محترم جمهوری اسلامی، لزوم استمرار حق پرستاری بعد از شهادت جانبازان را مطرح نموده است.
اگر بخواهیم موانع به ثمر رسیدن تلاش های سازمان‌های مردم نهاد از جمله انجمن جانبازان نخاعی در حل مشکلات مورد پیگیری را مورد ارزیابی قرار دهیم؛ یکی از موانع را می توان تغییر در مدیریت عالی بنیاد و معلق ماندن و احیانا مخالفت مدیریت جدید با مصوبات پیش از آن دانست.
 و دیگری نوع نگاه معاونین و مدیران مربوطه است؛ که موجب به تاخیر افتادن پیگیری ها و حتی بازگشت به عقب می گردد.
به استناد مدارک ارائه شده استمرار حق پرستاری در دوره ریاست قبلی بنیاد در شرف رسمیت یافتن و اجرایی شدن بود؛ که با تغییر مدیریت در بیناد و وجود رویه ناصواب عدم تمکین و احترام به تصمیمات مدیریت پیشین، به حالت تعلیق درآمد و اجرایی نشد؛ که این امر علاوه بر ایجاد نارضایتی میان مشمولین طرح، موجب فرسایشی شدن امور شده و بار سنگینی از پیگیری ها را نیز مجددا بر دوش خسته جانبازان پیگیر موضوعات اینچنینی قرار می دهد.
 
از این رو اعلام می داریم، در این خصوص نیز حجت هم بر مسئولین و هم بر ما تمام است و ما بی صبرانه منتظر اقدامات مسئولین محترم  هستیم؛ تا رضایتمندی جانبازان نخاعی و هفتاد درصد را در پیگیری مطالبات آنان شاهد باشیم. ان‌شاءالله

ادامه دارد....

‹›×