درخواست از دوستان دلسوزی که حقایق را کتمان نمی کنند

جانیاز بدون درصد  - دوستان امروز  هر کسی سعی می کند که خود و خانواده اش را از گرسنگی نجات دهد  و برای این کار دست به هر عملی میزند که در توان خود دارد بزند.

یکی دزدی می کند یکی قاچاق فروشی یکی زباله گردی یکی اگر باشد گارگری وبعضی برای این لقمه غذایی که برای بعضی ها دغدغه ای نیست پارا فراتر نهاده وشنیع ترین کازها را انجام می دهند .

 امان از مصیبتت ای وطن، دین،  مذهب، صبر و کلمه هایی از این قبیل مربوط به زمان سیری است .این را شماها ای مسئولان درک نخواهید کرد.. چون خود را در مکان هایی که کمتر افتاب می بیند  محبوس کرده اید. اما  بنده که این مطلب را نوشته ام در حد ۶۰ سال سن و از موج انفجار و نقص شدید در بینایی و شنوایی و تنگی نفس رنج می برم و توان راه رفتن درست و حسابی را ندارم  و متاسفانه بسیاری از دوستانم  در گروه معسرین چنین وضعیتی دارند.

متاسفانه برخی از مسئولان کشور جدا از ما هستند و چون این ماییم که می گوییم  مسئولان ما، ولی آنها از ما جدا و در کاخ های زرین و شاید ۲۰طبقه زیر زمین و یا ۲۵ طبقه بالای زمین زندگی می کنند.

متاسفم که این را بگویم که این یک عادت شده ب است.... ما همیشه از خون ایثارگران در راه اهداف خود بذل و بخشش می کنیم. تا آنجا که شهیدان از بخشیدن خون شان به دوستان خود دریغ نکردند. اگر غیراز این بود برای این گروه کافی بود غرامت خون خود را از اعراب بگیرند..

 سخن اینکه به اطلاع رئیس جمهور برسانید که در جامعه گروهی وجود دارند که از نظر نمایندگان مجلس شورای اسلامی به چشم نمی ایند و گم و ناپدیدند شده اند.

متاسفانه هیچ متولیی خاصی ندارند و زیر نظر بنیاد شهید و هیچ نهاد نیستند و اکثرا درمانده اند. ولی نرده بان خوبی برای تبلیغات اقایان بوده اند..  متاسفانه در حال حاضر توان هیچ یک از کارهایی را که گفتم  نداریم و حتی از یک دفترچه بیمه محروم هستیم .