سه شنبه 31 خرداد 1401 , 11:03
فدای یک دانه ارزن از خاک گلگون کشورمان!
محمدی - فقط این موضوع و مطلب مهم را خدمتتان عرض کنم برای ایثارگران هشت سال دفاع از آب و خاک و ناموس و وطن و علی الخصوص اسلام، هر کاری در جهت افزایش شرایط معیشتی انجام دهند مدیران کشور کم است. ما عزیزترین موهبت الهی خویش را آن زمان بی منت و هر گونه شرط و شروطی در طبق اخلاص گذاشتیم و امروز بیماری روانی و روحی پی تی اس دی گرفتیم؛ فدای یک دانه ارزن از خاک گلگون کشورمان!
اما عزیزان مدیر و تصمیم گیران برای این افراد و مثل من که سی سه سال خانواده ام آرامش و آسایش نداشتند با یک موجی همگی قرصی و عصبی شدند چه راهکاری برای جبران دارید بخدا خجالت می کشم چنین افکاری را برای مساعدت به ایثارگران مشاهده می کنم آنهایی که زمان جنگ سوراخ موش می خریدند و نمی دانند بچه های رزمنده که اسیر و جانباز و شهید شدند چه کشیده اند. این عین بی معرفتی است.
هر چه به این افراد و قشر بدهید یک هزارم سلامتی و آسایش خانواده هایشان نمی شود. وجدان خود را قاضی کنید. انصاف داشته باشید و از خدا بترسید. ما که عمر و جوانی‌مان تمام شد ولی خوشا به حال شهدا که نیستند تا این ۵ و ۱۰ ۲۵ ۴۰ و ۶۵ وا مثال اینها را ببینند جانباز اعصاب و روان و شیمیایی یعنی مرده متحرک چه می توانید به وی بدهید. اینقدر بی ملاحظه نباشید. به خدا اگر فقط می گفتید حقوق حقه شما سقف نداره و هیچ نمی دادید بیشتر راضی بودیم؛ تا برای از جان گذشتن این عزیزان ترازوی دنیایی بسازید و قیمت گذاشته و به خود نمره ۲۰ دهید.
جانباز جانباز است؛ ۵ درصد کمتر یا بیشتر مگر همگی کنار همدیگر نبودیم؟ مگر هدایت تیر و ترکش دست ما بود؟ والله فردا بایست جواب این مخلصان برای خدا را بدهید. تو سه ماه اسارت داری، تو ۱۰ درصد جانبازی، تو سی ماه جبهه و تو فلان و بهمان. خجالت دارد کسی برای ایثارگران تصمیم بگیرد که صدای یک فشنگ کلاش را در طول عمرش نشنیده است. بقیه با خدا و امام زمان!
- جانباز اعصاب و روان ۵ درصدی با از کار افتادگی ۵ درصدی موج انفجار گرفته و دارای ۳۱ ماه حضور در جبهه از ۶۱ تا شهریور ۶۷
خدانگه دارتان.
