دل نوشته ای برای شهدای گمنام

فاش نیوز - «به مناسبت ورود آلاله‌های شهید تازه تفحص شده جاوید نام که شهرهایمان را معطر کردند. یادمان نرود ما برای آن‌که ایران خانه خوبان شود، خون و دل‌ها خورده‌ایم و رنج دوران برده‌ایم و چه گل‌هایی تقدیم کرده‌ایم، آذرماه ۱۴۰۱»

سلام و درود!

آری!

* اون زمان دعا بود!*

* ادعا نبود!*

* نیایش بود!*

* نمایش نبود!*

* حیا بود!*

* ریا نبود!*

* رسم بود!*

* اسم نبود!*

* و ما تا ابد به آنها که قمقمه‌ها را دفن کردند تا هوس آب نکنند مدیونیم.*

* پلاک‌ها را در هور و اروند می‌انداختند تا اگر شهید شدند، پیکر‌شان بر‌نگردد و همچنان متوسل به بی‌بی فاطمه زهرا (س) می‌شدند*

* دو ماسک بود و سه نفر رزمنده، ناگهان یکی از آنها غیب می‌شد. کجا رفت؟ چرا ماسک نبرد؟ حتما رفت از تو سنگرها پیدا کنه*

* اما او رفت و دیگر هم نیامد*

* سال‌ها بعد، تفحص شد، استخوان‌های پیکری خودنمایی کرد؛ اما!!!*

* در گوشه‌ای از ایران اسلامی این شعر را خواندند*

* دلم گرفته، بازم چشام بارونیه، وای، وای، وای*

* خبر آوردند بازم تو شهر مهمونیه، وای، وای؛ وای*

* شهید گمنام سلام، خوش اومدی، مسافر من، خسته نباشی پهلوون*

* شهید گمنام سلام، پرستوی مهاجر من، صفا دادی به شهرمون*

* وقتی رسیدی همه جا بوی خوش خدا پیچید، تو مگه کجا بودی؟*

* وقتی رسیدی کوچه‌ها نسیم کربلا رسید، تو مگه کجا بودی؟*

* و اون رفته بود که دوستاش، ماسک بزنند*

* حالا اون روحیه کجاست؟*

«‌روحشان شاد و یادشان گرامی‌»

عاشق شهدا

| علیرضا ضابطی سیستان