معوقه یک آدم بی دست و پا را نخورید

ه ن - بنده جانباز شیمیایی ۳۵ درصد و ازکارافتادگی کلی هستم در صورتی که ۱۳۶۵ مجروح شدم بهبودی نسبی بنده در آلمان و ایران بسیار طولانی شد. تشکیل خانواده دادم. به هردری زدم کار پیدا نکردم. حتی برای آبدارچی اما نشد.

از فشار زندگی رو آوردم به سیگار فروشی در کنار خیابان. چندین سال سیگارفروشی کردم. یک اتاق ۳ در 4 هم در شهر قم اجاره کرده بودم با زن و یدونه دختر زندگی می کردیم اما از شانس بد بنده در سال ۱۳۸۴ سیگارم را گرفتند.

بنده ناچار شدم از میدان کارگرها به کار بروم. همان روز اول تا ظهر کار کردم اما یکدفعه نفسم بند آمد و راهی بیمارستان شدم اما یکی ازدوستان به عیادتم آمده بود، گفت مگه جانباز نیستی؟ گفتم چرا. رفتم دنبال پرونده یکی از شهرستان ها زنجان اما گفتند شما پرونده با این نام ندارید. بعد از چند روز پیگیری گفتند پرونده شما نیست.

یکی از شهرستان ها همدان رفتم. پرونده ام آنجا بود. بنده را کمیسیون حالت اشتغال فرستادند. کمیسیون هم بنده را ازکارافتاده کلی زد. در سال ۱۳۸۵ و یک حقوق بخور و نمیر برایم دادن تا اینکه برای بیست سال معوقه داشتم.

درسال ۱۳۸۹ به دیوان عدالت اداری شکایت کردم. دیوان هم حکم به پرداخت معوقه ام داد اما ۳سال رفتم آمدم به تهران هیچ جوابی ندادن. در صورتی که به تمام ایثارگران معوقه دادند، آیا یک نفر صاف ساده و بی دست و پا باشه باید حقش پایمال بشه؟!