شنبه 20 اسفند 1401 , 11:00
درخشش نام شهید «رسول حیدری» در خیابان‌های بوسنی
فاش نیوز - شهید رسول حیدری بعد از هشت ماه خدمت به مظلومان بوسنی، در خردادماه ۱۳۷۲، به شهادت رسید. زیباترین خیابان شهر ویسوکو کشور بوسنی به نام این شهید والامقام نامگذاری شده است.
به گزارش دفاع‌پرس از همدان، «رسول حیدری»، یکم فروردین سال ۱۳۳۹، در شهرستان ملایر به دنیا آمد. رسول دوره ابتدایی را در مدرسه پانزده بهمن در شهرستان ملایر تحصیل کرد و با نمرات خوب به پایان رسانید. سال دوم دبیرستان بود که خانواده‌اش به «اهواز» مهاجرت کردند و پس از دو سال به ملایر بازگشتند. او پس از بازگشت برای ادامه تحصیل به هنرستان رفت و از همان زمان با الفبای سیاست آشنا شد.
«رسول حیدری» در فرونشاندن غائله «سریش آباد» و آزادسازی «باینگان» در سال ۱۳۵۸ حماسه آفرید. با آغاز جنگ تحمیلی به جبهه رفت و در عملیات‌های مختلفی شرکت نمود و چندین مرتبه مجروح شد.
وی همزمان با تجاوز «صرب‌های نژادپرست» به مسلمانان بوسنی رسول به عنوان دیپلمات جمهوری اسلامی به کشور بوسنی رفت.
«رسول حیدری» بعد از هشت ماه خدمت به مظلومان بوسنی، در خردادماه ۱۳۷۲، به همراه رزمنده بوسنیایی «محمد آودیج» در جاده بین شهری ویسکو به زنیتسا، در کمین شبه نظامیان کروات (HVO) افتاد و به شهادت رسید.
مردم بوسنی در محل شهادت وی یادبودی بنا کرده‌اند که هر سال سالگرد شهادت ایشان را در آنجا برگزار می‌کنند. همچنین زیباترین خیابان شهر ویسوکو نیز به نام این شهید والامقام نامگذاری شده است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با خانواده شهید «رسول حیدری» فرمودند:
«ما دلمان برای از دست دادن این عزیز و سایر عزیزان می‌پسوزد لکن سعادتی از این بالاتر نیست که جوانی برود داخل میدان و شهید شود. من بار‌ها گفته ام میدان بوسنی، جنگ اسلام و کفر تنها نیست بلکه از این بالاتر است، دروازه ورود به غرب و اروپا است، آنجا مسأله‌اش بالاتر از جنگ عراق و ایران است. کسی که برود آنجا و محیط امن خانواده را رها کند مقامش خیلی بالاتر است».
متن وصیت‌نامه شهید به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
«إِنَّ السَّاعَةَ آتِیةٌ أَکَادُ أُخْفِیهَا لِتُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَى» سوره طه، آیه ۱۴
با سلام و درود‌های فراوان به پیشگاه صاحب الامر ولیعصر آقا امام زمان سلام الله علیه و با درود بسیار بر روح پاک و طیب بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران آقا امام خمینی و با نثار خالصانه‌ترین احترامات و سلام فراوان به پیشگاه، ولی امر مسلمین حضرت آیت‌الله خامنه‌ای حفظ الله و با نثار زیباترین سپاس‌ها به پیشگاه ارواح طیبه شهدای اسلام از آغاز تا کنون.
با سلام اینجانب «رسول حیدری» فرزند ابراهیم متولد ۱۳۳۹ در کمال سلامتی جسم با استعانت از درگاه حضرت حق باریتعالی وصیت نامه خویش را به تحریر در می‌آورم. انشاالله مورد قبول درگاهش باشد.
فلاسفه و حکما بر این قائلند که فصل بین انسان و حیوان ناطقیت انسان است. (الانسان حیوان ناطق)، ولی فصل و تمایز بین انسان‌ها با حیوانات و حتی انسان‌ها با یکدیگر در دو جهت است، داشتن درد و غم غربت و فراق، فرق بین انسان و حیوان درد داشتن و صاحب درد بودن است.
به گفته شهید مطهری (ره) درد انسان فقط درد خداست، درد دوری از حق است و میل بازگشت به قرب حق و جوار رب العالمین است...
و، اما درد ما درد اسلام است، درد مظلومیت حسین (ع) در کربلاست، درد نامردی‌های روا داشته درحق مولایمان علی (ع) است، درد ما درد اسارت جانکاه میلیون‌ها مسلمان است، درد ما درد دوری از حق است…
در طی مدت ۱۲ سال گذشته در حال و هوای سال‌های سیراب شدنمان از سرچشمه عشق و محبت همیشه از خداوند خواسته بودم شهادت را نصیبم کند، هر چند که یارای پرواز با پرستو‌ها را داشتم، اما پای بسته در آشیان خاکی درماندم، و حالا خدایا شکوه ندارم تو بزرگتر از آنی که من حقیر از رحمت تو نومید باشم، تو غفور و بخشنده‌تر از آنی که من در زیر بار معاصی‌ها نا امید شوم، ولی پروردگارا هر چه هست قسمت می‌دهم به تنهایی علی (ع) و به مظلومیت حسن (ع) و به خون حسین (ع) مرا در جوار رحمت خود بپذیر.
خدایا تو خود می‌دانی که درد استغاثه مسلمانان، درد نوامیس بر باد رفته‌مان و زنان به بردگی برده شده مان مرا به قیام فرا می‌خواند، تو خود یاری‌ام ده و یاد و ذکر خود را بر من مستولی بخش، و قلبم را از ایمانت اطمینان بخش.
اللهم الرزقنا توفیق شهادت فی سبیلک
والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته
۱۳۷۱/۵/۲۵
