هیچ قانونی برای دفاع از همسران جانبازان وجود ندارد!

متاسفانه این دردو خواسته همه همسران جانبازان میباشد ما هم بعد شهادت جانباز ۷۰ درصد دچار این مشکل شدیم بعد این همه سال پرستاری از جانبازو تحمل مشکلات عدیده او و اطرافیان بعضا مغرض ایشان والبته ندادنو نگرفتن حق پرستاری الان بدین دردها دچاریم ایا حق پرستاری واقعا برای همسران زحمت کش بوده چرا قطع کردید واگه سر همسران را شیره مالیدن بود که دیگر هیچ

نمایندگان محترم مجلس
عزیزان انقلابی واقعی
جهادی واقعی
دولت انقلابی محترم و بسیار زحمتکش
فکر و چاره ای برای همسران مظلوم و گمنام جانبازان بزرگوار بکنند.
قانونی و حمایتی بدون چشمداشت های شخصی و مقرضانه از این عزیزان...
سلام جاودانه ی ما بر شهیدان مقدس و رهروان واقعی شان.

مظلوم‌ترین قشر ایثارگران
گمنا مانی بنام همسران جانبازان خصوصا جانبازان ۷۰٪.
و اعصاب و روان می‌باشند!!!

سلام
لطفا حداقل قانون حقوق اصلاح کنند

50 درصد حقوق به همسر جانباز برسه
50 درصد دیگه هر چند تا فرزند داره تقسیم بشه

سلام .
چند جمله به حمایت شما به برادران مسول می نویسم .
سلام آقای رئیس
من با خواندن مشکلات همسر جانباز شهید چند جمله با شما دارم . برادران محترم ، حتما شما هم بارها شنیده اید که می گویند بوی گل را از که جوییم، از گلاب.
آقایان!
همسران جانبازان همان گلاب هستند که باید ارزش آنها حفط شود. گلها به شکل دیگری در مقابل ما قرار دارند. حالا که گلاب در دسترس ما هستند باید رایحه خوش آنها عالم و جهان هستی را پر کند. نه اینکه در حیف شدن آن دخیل بشویم .
باید بدانیم جانبازی که تمام وجودش عشق بوده ، که در چنین شرایط دشواری قرار گرفته ، اگر نخواهم از قرآن و حدیث بنویسم ، می نویسم گاندی گفته جایی که عشق حضور دارد خدا حضور دارد. احترام حضور خدا را حفظ کنیم .
قدردانی از جانباز فقط به کلام نیست. بلکه باید عملا کاری انجام داد برایش.
چه کسی یارا و قدرت درک این کار را دارند؟ من می گویم قدر زر زرگر شناسد ، قدر گوهر گوهری ...
بی حرمتی یا بی توجهی به کسی که سی سال با احساس اینکه بر اساس ارزشی، از یک جانبازی مراقبت می کرده ، نشان از آن دارد که مدیران باید به جایگاه خود ارزش بدهند تا مصداق زر شناس واقع شوند...
آقایان
پدر من برای مدت کوتاهی در شرایط یک جانباز نخاعی قرار گرفت. نمی دانید چقدر مراقبت کردن از کسی که از دست و پا افتاده سخت است . پدرم ، ارزشش بیشتر از آن بود که برایش پرستار غریبه بگیریم .شرایط طوری شد که دخترها نگهداریش کردند . با کمک مادرم آمدند . سه نفری . اما باز هم نمی شد و خدا می داند چه شبها و روزهایی را گریان سپری کردیم . شما خوب می دانید چه می خواهم بگویم .
برادران محترم ! خواهش می کنم یک لحظه چشمانتان را ببندید و این لحظات را تصور کنید. این شرایط دشوار در مقابل همه ما هست. نمی دانید چقدر دوران سختی است . حالم بهتر شود لحظه لحظه ای که انسان از دست و پا می افتد و نگاهش به کمک دیگران خیره می ماند را برایتان می نویسم.
اما موضوع جانباز خیلی فرق دارد. حرف، حرف ازخودگذشتگی و ایثار و از جان گذشتن است آن هم در سن کم . مردی که می توانست بماند پشت جبهه ، با آن قد یک وجبی اش رفته به جایی که جنگ تن بوده با تانک غول پیکر!
آیا باید چنین مردی را در مقابل خانواده اش شرمنده و دست تنها بگذاریم؟
فکر کنید یک زن جوان سال ها تک و تنها از جانباز مراقبت می کند . البته جانباز ، ولی نعمت است. عزیز است . منت دارش هستیم . اما فقط یک نفر باید دست تنها از جانباز نگه داری کند؟
من چند وقت پیش دو کیلو بار برای چند ساعت در دست گرفتم ، الان از ناحیه آرنج قریب دو ماه است درد شدید دارم . شب و روزم یکی شده . حالا فکر کنید یک زن ، زنی که با احساس بوی گل یاسش آمده شریک درد جانباز شده، سی سال به تنهایی از جانباز مراقبت کند چه بر سرش می آید؟
اصلا فکر کنید خود جانباز چقدر احساس بدی دارد وقتی که می داند این زن بعد از او می ماند با کلی درد و دست تنهایی و مشکلات اقتصادی، عین آنچه همسر جانبازی به نام (س،ز) نوشته!
فکر کنید هر روز یک جانباز می داند همسرش بعد از او در این حالت خواهد بود، با چه حالی و روحیه ای می خواهد از کسی کمک بگیرد برای کارهای شخصی اش ، حتی اگر همسرش باشد. او روزی هزار بار شهید می شود. این است قدرشناسی از جانباز؟؟؟
آقایان ! به خاطر قدردانی و توجه به جانباز باید هر چه از دستتان برمی آید برایش انجام دهید. آنچه ذهنش را می آزارد برطرف کنید. ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید،هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند. با تشکر از لطف شما.

جانا سخن از زبان میگویی
بارها و بارها همسران جانباز این درد مشترک را به گوش مسئولین بالاخص نمایندگان مجلس رسانده ولی چه کنیم که خرما بر نخل است و دست ما کوتاه
نه بیمه درست و درمان داریم نه در پیری حقوق مکفی
امیدوارم این به ظاهر مسئولین که هیچ قدمی برای همسران جانباز بر نداشتند روز قیامت روسیاه محشور شوند

باسلام خدمت شما عزیزان راست میگه خواهرمظلومم به خدابخاطر این مقاله یابهتربگویم درددل خواهرم همسرجانبازمتوفی دل آدم به دردمیاد دل آدم به خداوندی خدا راست میگویدچون من خودم همسرمظلوم خودم رادیدم که چقدرباناراحتی های من کنارآمده باورکنیداگه من خودم چندساعت همسرخودم رانبینم دق میکنم باورکنیدازخودم بیشتردوستش دارم ولی این همسروفادار وبامعرفت رامن بخاطراعصاب خرابم این قدراذیت میکردم و.. که خیلی ازفامیلهابه همسرم میگفتن این همسرت که نه مال زیادی داره ونه اخلاق خوبی داره چراتوبااین همه که اذیت میشی هیچی بهش نمیگی اینم بنده خدا بااخلاق خوبی که داشت و به فکرآخرت خودش بودمیگفت باشه من بخاطرخدا وخوداین جانبازکه بخاطرمابه جنگ رفته که اینطوری بایه صدای کوچیک اعصابش خوردمیشه شماکه بامن نیستید ببینیدچقدرباید من ازاین جانباز مراقبت کنم حتی خودش نمیتونه دوکمه پیراهنش راهم بزنه من براش میزنم حالا راست میگه این خواهرعزیز اگه حق پرستاری رابه همسرجانبازمیدیدپس چرابعداز فوت یاشهادت جانباز آن راقط میکنید مگه چقدر بودجه میخاد این چندین نفرزن که همسرانشون ازاین دونیا رفتن خیلی بده هرچیزی که مربوط به ایثارگران هست ونیازبه بودجه داره بنیاد شهید اصلااهمیت نمیده چراهیچ کس نمیداندبخدااگه صبوری همسران جانبازان نبودهرروز باید بااین همه مشکلاتی که بنیادشهید برای ایثارگران درست کرده بایددرروزحداقل جنازه چندتاجانبازراازخونه جانبازان بیرون میاوردن

سلام آقای رئیس
من با خواندن مشکلات همسر جانباز شهید چند جمله با شما دارم . برادران محترم ، حتما شما هم بارها شنیده اید که می گویند بوی گل را از که جوییم، از گلاب.
آقایان!
همسران جانبازان همان گلاب هستند که باید ارزش آنها حفط شود. گلها رفنند و اثرشان به شکل دیگری در مقابل ما قرار دارند. حالا که گلاب در دسترس ماست باید رایحه خوش آنها عالم و جهان هستی را پر کند .
باید بدانیم جانبازی که تمام وجودش عشق بوده ، که در چنین شرایط دشواری قرار گرفته ، اگر نخواهم از قرآن و حدیث بنویسم چطور وچرا باید حرمتش را نگه داشت، می نویسم گاندی گفته جایی که عشق حضور دارد خدا حضور دارد.
قدردانی از جانباز فقط به کلام نیست. بلکه باید عملا کاری انجام داد.
چه کسی یارا و قدرت درک این کار را دارد؟ من می گویم قدر زر زرگر شناسد ، قدر گوهر گوهری ...آیا شما زرگر یا گوهری هستید؟
بی حرمتی یا بی توجهی به کسی که سی سال با احساس اینکه بر اساس ارزشی، از یک جانبازی مراقبت می کرده ، نشان از آن دارد که مدیران باید به جایگاه خود ارزش بدهند تا مصداق زرگر و زر شناس واقع شوند...
من با خواندن غمنامه همسر شهید، چشمم را بستم و جانباز و همسرش را مجسم کردم . حرف، حرف از خودگذشتگی و ایثار و از جان گذشتن است آن هم در سن کم . جوان و نوجوانی که می توانست بماند پشت جبهه خدمت کند، با آن قد یک وجبی اش رفته به جایی که جنگ تن بوده با تانک غول پیکر تا ما از گزند دشمن در امان باشیم .
قیامت کرده آن قامت، قیامت...
حالا آیا باید چنین مردی را در مقابل خانواده اش شرمنده و دست تنها بگذاریم؟
فکر کنید یک زن جوان سالها تک و تنها از جانباز مراقبت می کند . البته جانباز ، ولی نعمت است. عزیز است .باید منت دارش بود . اما فقط یک نفر باید دست تنها از جانباز نگه داری کند و منت دار باشد؟
من چند وقت پیش برای چند ساعت وسیله ای دست گرفتم ، الان از ناحیه آرنج قریب دو ماه است درد شدید دارم . شب و روزم یکی شده . حالا فکر کنید یک زن ، زنی که با احساس بوی گل یاسش

ای وای ببخشید اشکالی در ارسال پیام پیش آمده .

ای کاش این قدرشهیدوجانبازنمی کردن چراکه داخلش خودمان رامی سوزاند بیرونش افراد ناآگاه راطبق اما رخودشان مشکل جانبازان ازدیگرافرادجامعه بیشتراست پس این همه تشکیلات برای چیست

سلام علیکم. بارهاعرض کردیم ایثارگران هیچ توقع وانتظاری خارج ازقانون ومصوبات ایثارگری نداشته ونخواهندداشت،اما انتظاردارندمسئولان به وظایف ذاتی خوددرقبال این اسنادزنده انقلاب وجهادوایثاروشهادت عمل نمایند. یک نمونه دیگراز بی توجهی مسئولان به مصوباتی که خودشان تصویب نمودند، درواقع یک ترک فعل. ماده۲۴قانون جامع خدمترسانی به ایثارگران درموردهمسران جانبازان وآزادگان که کارمنددولت هستند ۵سال ارفاق جهت بازنشستگی مقررنمودند. همسربنده آموزگاررسمی مقطع ابتدایی درسال۹۴ با ۲۵سال و۴ماه خدمت تمام وقت بلحاظ وضع بیماری من تقاضای بازنشستگی قبل ازموعد براساس ماده۲۴ قانون جامع خدمترسانی به ایثارگران(۵سال ارفاق)به اداره آموزش وپرورش خراسان رضوی ارائه نمود. حکم بازنشستگی صادرشد بدون ارفاق ۵ساله، وقتی پیگیری کردیم گفتند بزودی اعمال میشود، و اکنون ۷سال میگذرد و همسرم حقوق۲۵روزرا دریافت میکند که اگرحکم حقوقی ایشان را ببینید واقعاتعجب میکنید. حقوق برمبنای ۲۵ روز معلم ابتدایی بازنشسته درآخرین حکم یعنی حکم سال۱۴۰۱ کمتراز شش میلیون تومان است. مسئولین محترم،برای این ترک فعلتان چه جوابی دارید؟، آیا این مصداق حق الناس نیست؟ .آیا این ست اجروپاداش همسر جانباز۵۵درصد با۵۱ماه اسارت؟،که با دوفرزند هم درفراق سالها اسارت همسرش سوخت هم تاالآن ۳۱سال پرستارجانبازآزاده اعصاب وروان که کلکسیون بیماریهای مختلف هست که چندسالی ست کنج خانه افتاده و کسی سراغش را نمیگیرد؟. قیامت و حساب وکتاب حق است اگر آقایان اعتقادداشته باشند.والسلام.

عکس این موضوع هم صادق است.
فرزندان و همسر جانباز ۷۰ درصد او را در یک اتاق خواب کرده اند.
تمام حقوق او را می‌خورند او را می‌زنند.
همسر فرزندان را علیه او تحریک می کند.
این حق جانبازان نیست.
فردا هم که فوت کرد تمام مال و منال را می‌خورند و ...
خیلی دنیای بی رحمی است.

باسلام
مجلس انقلابی باید قانونی را مصوب کند که همسران جانبازانی که حق پرستاری می گیرند، بعد از شهادت و یا حتی فوت جانباز، مثل همسران شهدا از حقوق ثابتی بهره‌مند باشند تا شان و منزلت این پرستاران واقعی بی مزد و مواجب حفظ شود.
به راستی که :
از درد گفتن و از درد شنیدن
با مردم بی درد ندانی که چه دردیست!

از دیدن این کامنت آخری قبلم به درد آمد. تجسم این صحنه خیلی دردناک است . پرداختن به این مسائل باید از جوانب مختلف بررسی شود. هر چه هست منتظر لطف مسولین هستیم . فقط آنها می توانند گره این جور مشکلات را باز کنند. با تشکر

با سلام نظر همه دوستان محترم ، حق پرستاری همانطور که از اسمش مشخص است به کسی تعلق می گیرد که از جانباز پرستاری می کند، حداقل و حداکثر مبلغ حق پرستاری هم به شدت و نوع عارضه جانبازی متفاوت است که هر چه شدت و عارضه جانبازی شدید تر باشد حق پرستاری بیشتر تعلق می گیرد ، حق پرستاری ادامه دار است تا زمانی که جانباز در قید حیات است ، زمانی هم که جانباز فوت یا شهید شود ، حق پرستاری به این دلیل قطع می شود زیرا پرستاری از جانباز نمی شود ، به همین دلیل قانونگذار اینگونه تشخیص داده که بعداز شهادت یا فوت جانباز رابطه پرستاری هم قطع شود ، دلیل دیگر که قانونگذار بعد از شهادت یا فوت جانباز حق پرستاری را قطع و محق نمی داند این است که خدایی ناکرده یک موقع فکر این که اطرافیان یا حتی خود همسر جانباز آنطور که باید و شاید از جانباز رسیدگی نکنند و بر اثر سهل انگاری جانباز فوت یا شهید شود ، بعداً همان اطرافیان می گویند همسرش رسیدگی نکرده جانباز شهید شد حقوق و حق پرستاری اش را هم به راحتی صاحب شد . کما اینکه همین الان هم که حق پرستاری قطع شده اطرافیان و نزدیکان جانباز شک دارن ، چه برسد به این که بعد از شهادت جانباز حق پرستاری تعلق بگیرد .

سلام
شخص جانباز حق دارد که انتخاب کند چه کسی از ایشان مراقبت کند ( همسرش یا فرزند یا پرستار)

پرستار هم حق انتخاب دارد که ایا توان جسمی برای پرستاری دارد و یا حقوقش را کامل خرج کند و یا مقداری از آن را در صندوق های بازنشستگی پس انداز کند .
بفرض همسران جانبازان که حق پرستاری دریافت می کنند می توانند در تامین اجتماعی قرارداد خویش فرمایی داشته باشند و ماهیانه مقداری از این حق را پس انداز کنند تا بعد از قطع شدن، بتوانند از حقوق بازنشستگی بهره مند شوند

اینکه حق پرستاری بعد از فوت جانباز قطع نشود، توجیه قانونی ندارد چون این حق برای مدت معین فقط برای مراقبت از جانبازی داده می شود که نیاز به پرستار دارد ، ممکنه 6ماه نیاز بوده باشد و یا 30 سال

بعضی از جانبازان نیاز به پرستار ندارند ولی چون 50درصد و بالاتر هستند این امتیاز داده می شود برای حمایت

بله گاها هم شده به جانبازان رسیدگی نکردن و..... اما این اتفاق خیلی نادر بوده چون اکثر همسران خود با میلو افتخار خدمت به جانباز ارا تقبل کرده اند اما در عنفوان جوانی ازدواج نمدن و خدایش هم همسران جانبازان جهاد کردند چون ان موقع نمدانستن مشکل اعصابو روان وموج گرفتگی اصلا یعنی چه رفته رفته با مشکلات جانبازان اشنا شدن وکمتر کسی تاب و تحمل این را داشت که با یک نفر که سر کوچکترین حرفی یاعملی که برای دیگران عادی بوده اما در خانواده جانباز اعصاب همسر و فرزندان اسیبهای فراوانی دیدن وگاها توسط جانباز حتی دست واعضای همسر یا فرزندان شکسته و بچه ها فراری از خانه شدن نه تفریحی نه سفری نه ارتباط حتی با فامیلی بوده وخلاصه عین زندانی محکوم به حبس ابد با اعمال شاقه بودن البته به قشر جانبازان توهین نشود چون در درمان روحو روان انها کاری توسط مسوین به موقع انجام نگرفته دردها در جانباز جمع شده وانها د ر اثر فشارهای روحی کمبودهای مادی ونداشتن امکانات وعدم رسیدگی کار شناسی شده از طرف مسولان زی ربط در محیط خانه با اعضای خانواده درگیر میشوند وکار متاسفانه به جدایی وطلاق کشیده وفرزدان اسیب زیادی می بیند وهمسران از دردو فشار تکیده شدن وحق برستاری هم شده اش نخوردهو دهان سوخته که بعضا میگوین شما همسران که حق پرستاری میگیرید در حال که بیشتر واکثر همسران هرگز از این حق استفاده نکرده ودست خالی بودن وزحمات انها را کمتر حتی پرستاران دوره دیده هم نمیتوانند انجام دهند برستاران یک روز کار کردن ویک روز استراحت اما همسران جانبازان تمام شیفت بوده حتی بخدا شبها هم درستو حسابی استراحت نکردندر این باره چطور قضاوت میکنید که دیگر از جانباز نگهداری نمیکنند ودر صورت فوت وشهادت وجدانا حق چه کسی جز همسر ضایع میشود ودر سنین میان سالی که خود انها هم دچا ر انواع بیماریهای روحی وافسردگی و جسمی و حرکتی هستن ایا ظلم نیست دست انها را اینگونه خالی میکنید وانهارا سر بار فرزندان می کنید بعد شهادت بابا از بچه ها پول بخواهند چرا چون حقوق را برابر با فرزندان خانه میدهید ایا مادر چرخ زندگی را میچرخاند یا بچه خرید ومیهمانی و خرج ومخارج زندگی افتاده دوش مادر وباید از بچه بخواهد مقداری به پول بدهد این انصاف بودو هست این چه قانونیه نصف مادر نصف فرزند حقوق میگیرند