فاش نیوز - بسم الله الرحمن الرحیم؛ به جملاتی که امام حسین(ع) پیرامون قیام عاشورا فرمودند، که دقت کنیم، متوجه نکته مهمی می شویم...
خوب به ادبیات جملات زیر توجه کنید؛ پر است از بیقراری و دردمندی و عصیان...مثل کسی که دیگر تحملش را ندارد، دیگر نمیکشد، دیگر نمی تواند این وضعیت را تحمل کند سخن می گوید...
«آیا نمی‌بینید به حق عمل و از باطل جلوگیری نمی‌شود. در چنین شرایطی بر مؤمن لازم است که به دیدار پروردگارش راغب باشد»
«به درستی که من مرگ را جز سعادت نمی بینم و زندگی با ستمکاران را جز محنت نمی دانم...»
«هنگامى که امّت اسلامى به زمامدارى مثل یزید گرفتار آید، باید فاتحه اسلام را خواند»
واقعیت ماجرا همین است؛ برای اینکه خودمان را بسنجیم و ببینیم که چقدر اشک هایمان برای حسین(ع) بامعناست، و چقدر اصالت دارد، به نظرم راهش این است که به درونمان رجوع کنیم و «آستانه تحملمان» برابر ظلم و نابرابری و تبعیض را بسنجیم...
ببینیم چقدر میتوانیم #ظلم را تحمل کنیم، چقدر وقتی ظلمی را می بینیم، میتوانیم از کنارش عبور کنیم؟
معیار مهمی است...
امام حسین(ع) به ما آموخت ظلم و جور را تحمل نکنیم، او «نتوانستن» را به ما آموخت...اینکه ظلم را ببینیم و نتوانیم تحمل کنیم، خودجوش حرکت کنیم، خود به خود عمل کنیم، نیازی به انگیزه های بیرونی و سخنرانی های پرشور نداشته باشیم، عشق به عدالت و معروف و بغض از ظلم و منکر حرکتمان دهد...
ماجرا از اساس ماقبل نخواستن است، بحث بر سر نتوانستن است...
اگر امام حسین(ع) را قبول داریم، اگر اشک‌ریز قیام سیدالاحرار هستیم، در هر حیطه ای که مسئولیتی یا نفوذی داریم، نباید ظلم و بی عدالتی و زورگویی و نابرابری را تحمل کنیم...
دکتر علی شریعتی می فرماید: اگر حسین علیه السلام نباشد تا مردم را از سه خدای روی زمین آگاه کند؛ (خدای زر، خدای زور و #خدای_تزویر)
.. یعنی اگر این مثلث شوم حاکم بر تاریخ، همان مثلث تیغ و طلا و جهل عوام نگذارد که حسین و حسین‌ها به رسالت خویش دست یازند، سیرحرکت تاریخ، باز دوباره و دوباره و دوباره تکرار می‌شود.
اولی سرخلق را به بند می کشد؛ دومی جیبش را خالی می‌کند؛ و سومی با لحنی خیرخواهانه و با ظاهر دین در گوش خلق می‌گوید: صبر کن، دنیا را به اهلش واگذار، آخرتت را آباد کن!
این مثلث شوم و بیگانه‌ای که همیشه در تاریخ به کار بوده است.
|| محمدرضا سابقی