گروه استان‌های دفاع‌پرس‌ـ «ابوالقاسم محمدزاده» پیشکسوت دفاع مقدس؛ سال‌ها است باغ‌های زیتون و مزارع حیفا بهار و تابستان را تجربه می‌کنند. هرچند در اسارت و حاصلشان به یغما می‌رود اما هنوز نفس می‌کشند و شاخه‌های زیتون در باد حوادث می‌رقصند. هرچه بر تنه‌های تنومند زیتون تبر زدند و زخمی‌اش کردند. اما جوانه زد و دوباره روئیدند تنومند شدند و نفس‌های امید دمید و موج برخواست، موج برخواست و از دامنه مدیترانه به سوی غاصبان آب و خاک نشانه رفت و فریاد آزادی و ایستادگی در مقابل دژخیم صهیونیست بلند شد و طوفان به پا کرد. کودک و بزرگ، پیر و جوان فریاد زدند؛ «القدس‌لنا، القدس‌لنا».

زیتون‌ها و لیموهای تازه رسته را سر بریدند و تبر زدند اما کودکان، در سایه شاخه‌های شکسته و نهال‌های زخمی روییدند، پسرها قامت کشیدند و در اوج ظلم صهیونیست‌ها رشید شدند و تفنگ به دست گرفتند و دخترها مادر شدند و در دامنشان جنگاور تربیت کردند تا فریاد بزنند؛ «القدس‌لنا و لاصهیون».

پسرها مرد شدند و دخترها مادر و کودکان‌شان در دل سیاهی‌ها جهاد آموختند و رسم آزادگی. اما دشمن تا بن و دندان مسلح و حامیانش، بازی‌ها کودکانه را تاب نیاوردند و از حسادت بالا و پایین پریدن شادمانه آن‌ها، میان باغ‌های زیتون و لیمو کینه به دل گرفتند و شادی را با بمب‌های فسفری و مخرب از آن‌ها گرفتند. همانگونه که سالیان سال سرزمین‌شان را گرفته بودند و آزادی را به اسارت در آورده بودند.

پسر بچه است که باید میان کوچه‌ها و مزارع بدود اما، دویدن را گرفتند و خانه‌اش را ویران و باغ‌ها را آتش زدند. دختر بچه است دیگر؛ باید ناز کند و کسی باشد که نازش را بخرد. اما دخترها و پسرهای فلسطینی، در دِل سیاهی‌ها و زشتی‌های جنگ و بمباران دشمن، هنوز نفس می‌کشند.

پسرها مشق مبارزه و جهاد می‌کنند و دخترها میان اردوگاه نشسته و موهایش را شانه می‌زند تا زیبا باشند و مادر آینده، تمرین استقامت می‌کنند و با رفتارش به سربازان غاصب صهیونیست می‌فهمانند؛ فلسطین زنده است و زندگی در غزه در جریان دارد. چون امید هست، عشق هست، روح آزادی زنده است و لابه‌لای ویرانه‌های ناشی از بمباران نفس می‌کشد. تا دوباره حیات جوانه زند و غزه چون درخت تنومندی ریشه بدواند، نفس بکشد و کودکان شادی‌های‌شان را با سربلندی و افتخار با یکدیگر قسمت کنند و فریاد بزنند: قریبا سنصلی‌القدس، قریبا سنصلی‌القدس، ان‌شاء الله. چون خداوند فرموده است: «الَّذِینَ صَبَرُوا وَ عَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ‌» (عنکبوت، ۵۹)