فاش نیوز - نمیتوانست ساکن بماند؛ پرانرژی، پرحرارت و فعال بود. شاید دو سه ساعت بیشتر در شبانهروز نمیخوابید و یا من ندیدم که بین روز بخوابد؟! بیشتر وقتها ده الی دوازده نیرو در چادرش استراحت میکردند. گاهی که به چادر فرماندهی وارد میشد و میدید همه خواب هستند و پتویی برای استراحت نیست؛ با شوخی یکییکی پتوها را از روی بچهها برمیداشت. آنها خوابآلوده بلند میشدند و میگفتند: «چه اتفاقی افتاده؟»
سید ابراهیم میخندید و میگفت: «چه قدر میخوابین؟ بالاخره یه پتو برای استراحت پیدا کردم.» و با این کار به نیروها انرژی میداد. بااینکه بیشتر شبها دیر میخوابید؛ اما برای نماز صبح، زودتر از دیگران در چادر نمازخانه حاضر میشد.
در نظرم روحِ آل نبی بر جسمش غلبه داشت. وقتی روح قوی باشد جسم هر چه قدر هم که ضعیف باشد به لحاظ تواناییها افزایش مییابد و او اینگونه بود. شعف، جدیت و صمیمیتی که با نیروها داشت، آنها را نیز ازلحاظ روحیه تقویت میکرد.
بر اساس خاطرهای از شهید ابراهیم آل نبی
راوی: همرزم طالبیان
* مریم عرفانیان