اسماعیل مرتضایی- عزیزانم! این ناشی از فشار خود جانبازان بود که درمان دوباره به بنیاد برگردد و این مصوبه مجلس بود تا درمان دوباره به بنیاد بازگردد.
حال رزمندگان و ایثارگران شاغل باید چه کنند؟ رزمندگانی که شاغل نبوده و تحت نظر هیچ بیمه ای نیستند با توجه به بیماری های عمده ناشی از دفاع مقدس چه کنند ؟
البته چون اکثر عزیزان مجلس نشین از عزیزان جانباز می باشند همواره قوانین را طوری تصویب می نمایند که عزیزان جانباز ان بهره ببرند و رزمندگان را به دلیل منافع خود همواره از حیطه ایثارگران خارج نموده . بسیار جالب است عزیزی با 3 ماه حضور در جبهه و جانبازی معیار ایثار و رزمندگان داوطلب اصولا" ایثارگر شناخته نمی شوند! البته لازم به ذکر است که در زمان دفاع مقدس و حضور امام خمینی و اشراف ایشان بر قوانین تصویبی پس از خانواده معزز شهدا تنها رزمندگان معیار مرجع خدمات رسانی پساز سال 63 به بعد بودند حتی در لایحه جامعه خدمات رسانی به ایثارگران که با نظر برادران جانباز تدوین شده حتی رزمندگان را زبق قانون ذیل از خدمات این لایحه محروم نمودند .

تبصره ـ رزمندگان موضوع این بند در استفاده از تسهیلات این قانون که شامل ایثارگران می‌باشد، مستثنی بوده و دولت موظف است اقدامات قانونی لازم را در جهت رسیدگی به امور آنان به عمل آورد.
جایی که ما مدعی هستیم پر اثرترین نیروهای رزمی که تا روز اخر و بعضا پس از ان تا اطمینان کامل از امنیت مرزها در جبهه حضور داشتند صرفا بدلیل نداشتن تشگیلات منسجم از هیچ امکاناتی برخوردار نیستند .
حتی فردی که 45 روز در جبهه بوده و 5درصد جانبازی احراز نمودند . قانون از ایشان بیش از فردی که با 50 یا 60 ماه حضور دواطلبانه در جبهه نبرد نمودند پشتیبانی می نماید .حتی حضور دواطلبانه رزمندگان در جبهه به اندازه سربازی در مناطق شهری نیز دارای ارزش نیست یقینا" اینگونه انحرافات قانونی که اصل جهاد را به کناری زده و تبعات آن را معیار ارزشیابی قرار داده در آینده یقینا" برای کشور تولید مشکل می نماید . اما امان از کسی که به این استدلالات توجه فرماید .