جانباز 70درصد- جای تأسفه! بنده با هزار مشقت برای کاری به یکی از مدیران کل در وزارت راه و شهر سازی مراجعه کرده بودم و مدیر مذکور هم بنده را می شناخت و از وضعیت جسمانی اینجانب خبر داشت. مسئول دفترش بهش زنگ زد و گفت فلانی اومده و چند لحظه میخواد شمارو ببینه. در حالی که این مدیر نالایق و صفر کیلومتر هیچ مراجعه کننده ای هم نداشت، به مسئول دفترش گفت الان وقت ندارم. یه روز دیگه بیاد. با این حال نزدیک به یک ساعت نشستم تا اگه خیر سرش خواست بره نماز! اونو  ببینم. نشد که نشد!!!

یهو دیدم سرو کله خانمی با وضع آنچنانی پیدا شد و به مسئول دفتر گفت: من ش هستم. از طرف آقای ... با کمال وقاحت خانم در مقابل چشم بنده که مدت زیادی صرف ملاقات با این مدیر کم سن وسال و با سفارش عمه و دایی و خاله مدیر شده، نموده بودم، خانم مذکور با پاشنه کفش های بلندش تق تق کنان وارد اناق ایشان شد و مورد استقبال گرم ایشان قرار گرفت و بنده جانباز 70درصد هم دست از پا دراز تر برگشتم و با خود گفتم رفقای ما پل شدند تا رزمنده ها از روی مین ها رد بشن و از میادین مین به سلامت عبور کنند. روحشان شاد. اکنون کسان دیگری از این پل گذشته اند (امثال این مدیر بی لیاقت) که تا چند وقت پیش اگر از اداره کمی دور می شد چون خیابان های تهران را بلد نبود، گم می شد و به فارسی صحبت کردن هم تسلط کافی نداشت و در کسوت مدیر کل مشغول..... شده و یه روزی می گفت: من با سفارش آقای... اومدم و تازگی ها میگه اینجا قدر منو نمیدونن! آقای نوبخت گفته بیا پیش خودمون و ازین دست گنده گویی ها! در صورت پیگیری مسئولین اطلاعات کامل تر را ارائه خواهم نمود.