جانباز ارتش- کاش هر چه به دل مهمان می‌ گذرد به دل صاحبخانه هم می‌ گذشت.
کاش یک با انصاف پیدا می شد و دید این حضرات را عوض می کرد که بابا جان اون موقعی که گلوله و آر پی چی و توپ و ترکش از جبهه دشمن می اومد روش ننوشته بود برای ارتشی یا برای بسیجی ، می اومد و ترق می خورد به سر و شکم رزمنده ای که حالا باید با کفش آهنی به دنبال ثابت کردن جانبازی اش باشه ،
با هزار بدبختی و مصیبت ، پیدا کردن مدرک از این یگان و اون یگان گرفته تا این بیمارستان و اون درمانگاه صحرایی که جایش هم اینک نمانده ، در ایثارگران ارتش ،جانبازی اش احراز شده ، اونهم بعد از چهار پنج سال دوندگی .
حالا بنیاد شهید قبولش نداره و اون رو جانباز نمی دونه .
این جانبازهم خدایی داره که می دونه این بیچاره چه حالی داره و همون خدا روزی می رسه که حال همه اینایی که حق این رزمنده جانبازش رو خوردن ، می گیره .
باید هم حقشو بخورن چون همینا هستن که بزرگترین اختلاس تاریخ کشور به میزان پانزده هزار میلیارد تومن بر تارک پرونده شان می درخشه .
اگه حق این جانبازا رو نخورن که نمی تونن این چنین جولان بدن.
هیچ کس نیست به این حضرات بگه ، برادر من ، جانباز ارتشی و غیر ارتشی نداره !
برادر من ، حضور دراز مدت در جبهه و مشاهده اون صحنه های وحشتناک ، خودش باعث آسیب های روحی و روانی میشه . وقتی جانبازی ،همه مراحل سخت احراز در ارتش را گذرونده و ثابت کرده جانبازه ، شما چرا گیر الکی می دی .
ولی متاسفانه هیچ فریاد رسی نیست .