مهدی اسدزاده ج 70% - سال 66، چند ماهی از مجروحیتم گذشته بود و به همراه مرحوم پدرم جهت ویزیت و بررسی آخرین وضیت مجروحیتم  و درمان آن خدمت پرفسور معین در بیمارستان شهید مصطفی خمینی رسیدیم و ایشان پس از ویزیت و چکاپ کامل بدن و بررسی و مشاهده عکس های رادیولوژی و مدارک پزشکی اعلام نمود: شما قطع نخاع کامل شده اید و همانطور که مجروحین قطع نخاعی جنگ جهانی دوم تاکنون مداوا و درمان نشده اند، شما هم تا آخر عمر روی ویلچر خواهید نشست. مگر اینکه معجزه یا اینکه علم پیشرفت نموده و درمانی برای شما کشف شود و الا به همین منوال خواهید بود .

من اعتراض کردم گفتم آقای دکتر! توی این چند ماه بعد از مجروحیت پیش چند دکتر رفته ام و آنها امیدواری داده اند و گفته اند در آینده خوب خواهی شد. دکتر در جواب گفت : آنها نتوانسته اند حقیقت را به شما بگویند ولی من حقیقت را به شما گفتم و از این ویلچر بایستی به خوبی بهره بگیری  و کارهایی که با پاهایت انجام می دادی از آن استفاده کنی . ودر این خصوص سه توصیه به شما می کنم که اگر آنها را انجام دادی همانند مجروحین  قطع نخاعی جنگ جهانی دوم که بیش از 50 سال می گذرد و هنوز همانند سایر شهروندان زندگی می کنند، امورات خود را بگذرانی :

اول ، سعی کنی همیشه ورزش کنید و به آن به عنوان یک درمان نگاه کنید تا جسم و روحتان را همیشه سالم نگه دارید. دوم ، مطالعه کردن را سرلوحه زندگی قرار دهید تا دچار افسردگی و آلزایمر و فراموشی نگردید، سوم، از موارد قبلی واجب تر مسافرت زیاد بروید و سعی کنید از آن لذت برده و تجربه کسب کنید.

من هم پس از شنیدن توصیه های دکتر تلاش کرده ام به آنها عمل کنم و این سه نکته طلایی را سرلوحه زندگی ام قرار دهم  و خدا را شکر تا الان که نزدیک به 27 سال از آن زمان می گذرد سعی کرده ام مسافرت ،مطالعه ،ورزش را بخوبی انجام دهم. به شما عزیزان خواننده هم پشنهاد می کنم به این توصیه ها با جدیت فکر کنید و آنها را عملیاتی کنید تا زندگی سرشار از شادابی و سلامتی داشته باشید