مهدی اسدزاده - یاد کانال ها بخیر که گنداب خودنمایی در آن جریان نداشت .

یاد مین ها بخیر که سکوی پرواز بود.

یاد گلوله ها بخیر که قاصد وصال بودند .

یاد خمپاره بخیر که پیمانه وصل را همراه داشت .

یاد منورها بخیر که به دیدار چهره های نورانی می آمدند و سرانجام باشدت و حدت چراغ عمرشان خاموش می شد.

یاد لباس هایی بخیر که از بس عزیز بودند خدا زمین را به رنگ آنها آفرید.

یاد فانسخه هایی بخیر که کمرهای زرین جهادگران را محکم می کرد و حلقه های اسارت دنیا را نه یکی پس از دیگری که همه را از هم می گسست .

یاد قمقمه ها بخیر که آب حیات از آنها می جوشید و پایانی نداشت .

یاد سربندها ی سرخ که نام ائمه برروی آنها حک شده بود و بچه ها دوست داشتند با سربندها به خاک سپرده شوند.

یاد ذکرهای شب عملیات بخیر که همه آرزوی دیدار یار را طلب می کردند.

یاد پلاک ها بخیر که خیلی از آنها صاحب نداشت و خیلی از رزمنده گان بخاطر اینکه همانند حضرت فاطمه (س) گمنام باشند آنهابه گردن نمی انداختند.

یاد دوستان ورفقا وبچه های محل و همکلاسی ها ی با غیرت بخیر که  بخاطر حفظ و حراست از این مملکت شهید و مفقودالاثر و جانباز شده اند.