سلیمان محمد حسنی- این شعر اثر طبع یکی از مخاطبان ایثارگر است که در مدح بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران و رهبر عاشقان و راهنمای سالکان و عارفان، امام دل ها سروده است:

 

شنو شیدائیِ رزمندگان را

دلیران و به خون افتادگان را

دلی درسینه همچون شیردارند

که آن را یادگار از پیر دارند

همان پیری که شد ماهِ جماران

تسلی بخشِ روح و جانِ یاران

همان پیری که عشقِ مردمان است

هموکه یاورِ مستضعفان است

همان پیرِ جوانمرد و ولائی

دمش عیسائی و روحش خدائی

هموکه صحبتش آرامِ جان است

رخِ روحانی اش از آسمان است

همو که دل برایش تنگِ تنگ است

زفقدانش جهان بی آب ورنگ است

همان پیری که ایران را صفا داد

به هر پیر و جوان درسِ وفا داد

همو که انقلابش شد جهانی

وَز آن ، نامِ نکویش جاودانی

همو که سادگی ، رمزِ بقایش

جهان حیران زِ تأثیرِ صدایَش

همو که هر کلامش بی بدیل است

به دنیا ، دشمنش خوارو ذلیل است

همان پیری که ازنسلِ رسول است

تمامِ افتخارش از بتول است

همان پیری که یارانش جوانند

جوانانی که خوشرو و بیانند

همان پیری که نامِ انقلابش

جهانی شد ، چنان اسلامِ نابش

همان پیری که جانِ عاشقان بود

دلش با مردم و با بیکسان بود

همان پیری که با برقِ نگاهش

نهاده گام دنیایی به راهش

همان پیری که در دنیا یگانه است

مرام و راه و رسمش جاودانه است

همان پیری که بعد از ارتحالش

تناور گشته با یاران نهالش

همان پیری که کوخش،بِه زِکاخ است

دلش اندازۀ دنیا فراخ است

همان پیری که خود را گفته خادم

ازین خدمتگذاری نیست نادم

همو که دشمنِ بیداد و زور است

همو که انقلابش فجرِ نور است

همو که نامِ زیبایش خمینی (ره) است

تمامِ حرف و کردارش حسینی است

تو ای عاشق به یادش زنده هستی

چو ماندی بعد او شرمنده هستی

ولی داری ولیّ شکرِ خدا کُن

برایِ طولِ عمرِ او دعا کُن

خدایا ! دولتش را وصل فرما

به صبحِ دولتِ فرزندِ زهرا(س)

تأسی از ولایت عینِ دین است

رَه و رسمِ خداجوئی همین است

کلامِ رهبری فصل الخطاب است

ولایت چشمۀ اسلامِ ناب است

به یُمنِ اتحاد و وحدتِ ما

رها از ظلم گشته ملّتِ ما

جوانان انقلابی ناب کردند

دلِ آن طاغوت را بی تاب کردند

امام آمد ، همان روحِ خدائی

جوانانِ وطن بهرَش فدائی

زمستان شد بهاران بهرِ ملّت

بُوَد این حاصلِ ایمان و وحدت

از مشهد