ای کاش از تیتر بهتری برای بیان این موضوع استفاده می کردید و یا از زاویه بهتری به آن می نگریستید. مشکل اصلی رها بودن اکثریت غالب جانبازان است. یعنی بنیاد باید برای آن 1800 جانباز قطع نخاع برنامه های خود را عملیاتی کند حال چه بتواند مشکل آسایشگاه های موجود را حل کند یا نتواند. آنچه مهم است این که سرنوشت اکثریت موکول و مشروط به وضعیت تعداد قلیلی از جانبازان نیست.

بنیاد اساسا" حق ندارد حیات ما را به حیات و ممات دیگران گره بزند. در آن صورت ما را در مدار بسته ای گیر می اندازد که رهایی از آن ممکن نیست. آنچه مهم است وجود اراده بنیاد است در آن صورت منابع بسیار فراوانی برای حل مشکل وجود دارد. بنیاد بایستی دست از بازی بردارد و با قدرت وارد کار شود. آنگاه همان تعداد قلیل هم خواستار بهره مندی از خدمات چنین مراکزی خواهند شد و یک لحظه هم در آسایشگاه های فعلی هدر نمی دهند. شایسته است با دست خودمان آب به اسیاب بعضی مترصدین نریزیم ودستی دستی نگوییم عسس بیا من را بگیر.

محمد-م