منصور -  در یزد زمان بنیاد جانبازان مدیری با سعه صدر و انتقاد پذیر و باحوصله و مردمی و از خانواده اصیل یزدبود.  یک روز یادم هستم به عنوان ارباب رجوع رفته بودم، یکی آنجاخیلی اهانت ها به ایشان و چند نفر از پرسنل بنیاد می کرد بطوری که آن چند پرسنل قصد برخورد با او را داشتند که این مدیر جلو آنها راگرفت و مانع شد و گفت: "با او کاری نداشته باشید. ایشان هر چه گفته فقط و ففط برای من گفته و شما او را برای خدا ببخشید."

ولی آیا مدیران در دوران ریاست شهیدی این چنین هستند یا هر کاری می خواهند انجام می دهند و اگر کسی نباید بالا چشمشان ابرو بگوید و اگر کوچکترین مطلبی بیان کند موضع گیری کرده و با برخورد بوسیله مامور انتظامی بازداشت وحتی تا اخذ تعهد نیز پیش می روند.  اینان کسانی هستند که حتی به خودشان هم رحم نمی کنند. هر روز عزل و نصب جدیدی رخ می دهد. کمتر خانواده ای می داند برای مسایل و مشکلاتش به چه کسی مراجعه کند. امروز باید نزد این اقا(زید) و فردا که می خواهد کارش را دنبال کند می بیند آقای دیگری جایش را گرفته و مسلط هم به کارش نیست.

در بنیاد یزد آدم فرهنگی باید کار اقتصادی، آدم خدماتی کار درمانی کند و قص علی هذا. این نمونه ای است و این جابجایی همه برای این است که نمی توانند ببیند مثلا" فلان کارمند بدون منت و برای انجام وظیفه کارش را انجام داده و چرا اندکی او را سر ندوانده است . لذا صبرشان کم است و بی طاقت شده اند. می خواهند با این جابجایی ها اعلام موجودیت کنند.

اینها نمونه ای بود از عدم تحمل و سوء مدیریت در دوران شهیدی دراستان یزد. آقای شهیدی چشمت روشن خوب مدیرانی داری قدرشان را بدان و ازسوء مدیریت آنها شما ریاست را ارتقاء ببخش.