خفته پیراهنش چه گل رنگ است

بسترش خاک و بالشش سنگ است

نعره انفجا رو ترکش و تیر

درسرش نغمه ای خوش آهنگ است

بی خیال تمام غوغا ها

که طبیعی عرصه جنگ است

رفته درخواب ناز آن جانباز

رفته ماندن برای او ننگ است

خواب نه ابتدای بیداری ست

درجهانی که صاف و بی رنگ است

پرکشیده پرنده این قفس است

این قفس بهر عاشقان تنگ است

شاعر جانباز بهروز ساقی