م. ر.ک. جانباز- ج.ش.1 عزیز... خدا پدر ومادرت را رحمت کند ...
عارضم خدمت سرورم حقیر بعد ازعملیات والفجر هشت در فاو پبعد از در پدافندهای مهران و غیره در سال شصت وپنج در آخرین مرحله عملیات کربلای پنج از نواحی چشم ..و ستون فقرات .. و پای راست ..و وشکم دچار مجروحیت مجدد شدم .. بعد از بیست وچهار ساعت از منطقه شلحه بله شلحه .. و پل فولادی توسط بچه های خودی به عقبه و بعد به شمریه دارخوین و به اهواز منتقل شدم .. خون زیادی از دست داده بودم فداکاری اطبا باعث زنده ماندم شد ..
بعد چند روز به بیمارستان نمازی شیراز برای ترکشی که به شکم و کبدم خورده بود منتقل شدم وبعد از مداوا به تهران وبیمارستان فارابی و تحت عمل ریسکی قرار گرفتم ...پزشکان کار خود را به نحو احسن انجام دادند و مدتی بعد چشمم دچار عفونت شدید شد و به اصطلاح خودمون کور شدم ... اما ... اما... همسرم واقعآ مردانگی کرد و بسیار بسیار کمکم کرد .... مستحضر هستید که نابینایی یعنی چه ؟؟؟ اولین واکنش کسی که نابینامی شود عصبانیت محض نسبت به اطرافیانش است .. . همه رقم حرفی رادلت میخواهد می گویی و اصلآ حواست نیست که چکار می کنی ... سیاهی مطلق ... صداها را شنیدن و سر را برگرداندن ولی هیچ ندیدن بزرگترین شکنجه برای فردی ست که بینا بوده وبعد نابینا شود ... نابینایی و مجروحیت های دیگرت انسانیت انسان را دستخوش ناآرامی می کند ... ولی این همسرم بود که صبور ترین صبوران بود ...
خداوکیلی سی سال پیش مردم مهربونتر بودن. خداییش احترام جانباز جماعتو بیشتر داشتند . ولی الان ... از مطلب اصلی دور نشیم ؛؛؛ مادر خدا بیامرزم با همسرم شب شهادت امام موسی الکاظم نذر کردند خداوند شفای چشمانم را بهم برگردونه ... یا الله .. یاالله ... یاالله ... چند روز بعد از گوشه همین یه چشمم کمی خون اومد ... رفتیم بیمارستان معاینه و بعد یه عمل ...... وبه منت امام موسی کاظم علیه السلام باعینک قادر به دیدن شدم ... خدایا شکرت که دست رد به سینه ائمه اطهار نمیزنی ... یاالله ... بعد خوب شدنم دوباره نیت کردم و رفتم جبهه. از بیت المقدس هفت تا مرصاد و تحویل خط به ارتش اونجا بودم ...
مخلص کلام ... اگه پرستاری و سازگاری و دعای همسرم و مادرم و لطف امام موسی کاظم نبود ... الان نمی تونستم واست این عرایضم رو بنویسم ....خدا رو قسم میدم به حقانیت همه ائمه اطهار شفای همه جانبازا و مریضای اسلام رو عطا کنه ... انشأ الله ... والسلام .