ای زمین و آسمان عرصه شهودتان 
مرگ هم نمی کند رخنه در وجودتان 

رفته اید و مانده ایم، رسته اید و بسته ایم 
خالی از طراوت است شهر در نبودتان 

سوختید و ساختید ،لاله گون گداختید 
دیده می شود هنوز شعله صعودتان 

 در هوای پُر هوس سینه شد پر از نفس
پاک و تازه می شود در پی ورودتان 

گم شد دلم در این، شهر پر ز شور و شر
گوئیا نهفته در ،سینه ی کبودتان 

در میان اشک و آه این بود سرودمان
بچه های فاطمه ،تا ابد درودتان!


بهروز ساقی