نویسنده- متاسفانه برخی نماینده ایثارگران در مجلس که خودشان بدون شک از قبل همین ایثارگری به اینجا رسیده اند، کوچک ترین خدمتی به این جامعه نمی کنند چون انتخاب آنها به عنوان نماینده فقط به خاطر محبوبیتی است که افراد ایثارگری همچون شما در بین مردم داشته اید. شایستگی های دیگری اگر داشته اند خدا میداند. همین اینها جمع می شوند برای تشکر پیش رئیس سازمان میر وند به خاطر خدمت نکرده شان.

 اگر به جامعه ایثارگری مسئولین خدمتی کرده اند چرا اینهمه نارضایتی هست؟ آیا تا کنون از مسئولین کسی پرسیده است؟ همه این میزها و صندلی و پست ها که آقایان به آنها چسبیده اند، هر سانتی متر از این میزها خون شهیدی به پای آن ریخته ،آه و ناله جانبازی است، صدای زجه اسیری است که صدامیان زجرش داده اند، قطره اشک والدینی(پدر و مادری )است که چشم انتظار فرزند مفقودالاثرشان، خودشان نیز با چشم منتظر از این دنیا سفر کردند، رشادت رزمندگانی است که با غرش آنها صدامیان موج موج تسلیم و یا فرار می کردند و یا به زمین می افتادند، همان هایی که ایران و ایرانی الان به ایرانی بودن خود افتخار می کند و با غرور به پای میز مذاکره می نشیند.

 5 قدرت در برابر یک قدرت ایران . این همه افتخار ارزان به دست نیامده است . ولی متاسفانه آنهایی که تا دیروز زمان جنگ به بهانه های مختلف درس و دانشگاه از رفتن به جنگ امتناع می کردند امروز برای من رزمنده تعیین و تکلیف می کنند. متاسفم که ارزش خدمت من و دفاع از میهن باید ریالی باشد آن هم نه به من اهدا کنند بلکه برای به دست آوردن آن بجنگم.

 کاش مسئولین تصمیم گیر کشورمان حداقل به کشورهای غیر مسلمان سفری می کردند تا بدانند برای کسانی که برای دفاع از کشورشان جنگیدند چه خدمتی می کنند. تازه آنها همه نظامی بودند و وظیفه شان بود که بجنگند ولی رزمندگان ما اکثرا از بسیجیان بودند که به ندای رهبر عزیزشان لبیک گفتند و برای دفاع از کشور و نظام و اسلام ترک مدرسه، اداره، کشاورزی، دیگر مشاغل حضور پیدا کردند. کدام بسیجی ما از اسارت برگشت . اکثر جامعه عزیز شهدا و جانبازان از همین قشر بودند، رزمندگان ما هم همچنین. دل از درد پر است ای بسا مرهمی .