محمدرضا-  با اینکه بیست و هفت سال خدمت دولتی دارم صادقانه و ایثارگرانه، وحضور داوطلب جبهه و جانبازی زیر25درصد،اما وضعیت معیشتی ضعیفی دارم. و یکی از دخترامو به سختی جهیزیه فراهم کردم و راهی خانه بختش کردم، اما دیگری را توانی نیست، به ناچار رفتم به مرز بانه محل خدمتم سردشت همانجا که دوستانم شهید شدند،وارده شهر بانه شدم باورم نمی شد،زمان جنگ چند ماهی بودعقدکرده بودم نامزد بودم به خانمم گفتم یادته بدون خداحافظی رفتم جبهه بعد از جبهه برایت نامه فرستادم، اینجا همان مکان است گردان رفتیم دسته برگشتیم، اینجا همانجاست که چهل روز حمام ندیدیم، بجز آب برای خوردن  حتی طهارت هم نداشتیم، اما حالا غریبیم وما را هم با سایرین برابر می دانند وکارت جبهه در ایست و بازرسی ها یک ریال هم ارزش ندارد که هیچ یک متلک هم بار می کنند.ماموری جلوی ماشینم را گرفت، بعد مدتی بازجویی و...... بهش گفتم این وضع جهیزیه خریدن با سی سال خدمت دربسیج و جبهه و کارمند دولت بودن است. شما دیگر نمک بر زخممان نپاشید.
باز هم خدارا شکر