هدایت- من مانده ام چرا جانبازان زیر25 درصدها فکر می کنند تمام دنیا را میدن به بالای 25درصدها!؟  نه والله! این طوری نیست!

بنده جانباز 35 درصد شیمیایی هستم. زمانی به هوش آمدم که بیمارستان الیزابت آلمان بودم. بعدا" فهمیدم اول بقایی اهواز بستری بودم، بعد در لقمان الدوله تهران، بعد اعزامم کرده بودند آلمان. هیچ کس هم خبرنداشت بیمارستان هستم. خودم هم بیهوش بودم که بگن با پارتی رفتی!

 بعداز برگشت از آلمان اکثر بیمارستان های تهران بستری شدم. خدا را شکر بهتر شدم. نابینا شده بودم، دوباره بینا شدم. بعدش رفتم بنیاد التماس کردم یک کاری بدید. حتی حاضر بودم شهرداری جارو بکشم یا فراش بانک یا آموزش و پرورش باشم اما هیچ کس جواب نداد! البته بنیاد هم تلاش می کرد اما ارگان ها قبول نمی کردند! یک ریال هم حقوق نمی گرفتم!

 مجبور شدم گاری دستی اجاره کردم، رفتم نون خشک جمع می کردم. کار کردم و یک ماشین نیسان خریدم. می رفتم بارکشی شهرستان ها! البته با کپسول اکسیژن تنفس می کنم. افسرها هم گیر میدادن می گفتند راننده باید سالم باشد اما افسرها درکم میکردن.

 ناگهان درسال 84 چشام دوباره به سوی نابینایی رفت! دیگه نتونستم رانندگی کنم! رفتم بنیاد منو هیچکس نشناخت! گفتند مگه تو جانبازی؟ پرونده ام را آوردن. گفتند پس تو کجا بودی تا حالا؟ گفتم تاحالا کار می کردم و می خوردم اما دیگه نمیتونم! بلافاصله منو اعزام کردن به کمیسیون حالت اشتغال. البته کپسول هوا را هم بنیاد داده بود.

  از سال 85 یک حقوق بخور و نمیر میدن، خدا راشکر روزگارم میگذره. درشهرمقدس قم هستم البته از شهرستان مهاجرت کردم اما یک ریال هم وامی چیزی نگرفتم. عزیزان من! این خبرها نیست همه را دادن به جانبازهای بالای25درصد! همین که بنیاد و سپاه برای بهبودی بنده تلاش کردند جای قدر دانی دارد.