توکلی - از دیدن تاواقعیت

 چندی پیش در بیمه ایران بودم. دیدم مرد وزن کهنسالی برای پیگیری مطالبات درمانی به آنجا آمده اند. انقدر بیمار بودن که نشستن بر روی صندلی کاری دشوار برایشان بود ونمی دانستند برای دریافت هزینه درمانیشان چه باید بکنند! در همین گیر ودار متوجه شدم یه جای کار می لنگه.

 به خدمت مرد مسن رفتم وبعد از عرض ادب سوال کردم مشکلی هست؟ با ناتوانی فرمود جوان خدا عمرت بده. ما برای دریافت هزینه درمانی با راهنمای دیگران برای اولین بار به اینجا امده ایم ونمی دانیم چه باید بکنیم. گفتم مدارک همراهتان هست؟ فرمود چند برگ به ما داده اند وگفتن برو بیمه پول تو بگیر. چون باید شماره صف انتظار دریافت می کردند و از این موضوع خبر نداشتند مدتی از وقتشان گذشته بود ونوبت نداشتند وبنده خواستم نوبت خودم را به ایشان بدهم، متصدی بیمه گری اظهار داشت برگه های شما در حال بررسی می باشد و بروید برایشان شماره نوبت بگیرید.

 در هر حال شماره گرفتم. قبل از خواندن شماره ایشان عرض کردم پدرجان مدارک چی دارید؟ اگر امکان دارد آماده کنید که اگر شماره شما خوانده شد معطل نشید. مدارک بیمارستان را چک کردم و واقعا" تعجب کردم که مگر درمان پدر ومادران شهید نباید رایگان باشد با ناباوری تمام به یکی از مسئولین بیمه مراجعه کردم و ایشان در جواب گفت جایی که ایشان رفته برای درمانش با بیمه قرارداد نداشته و ازش پول گرفته اند. دقیقا" همان اتفاقی که برای همسر بنده رخ داد ولی با کمی تفاوت که همسرمن در بیمارستان خاتم الا نبیاء متحمل پرداخت بعضی از هزینه های بی ربط مثل تجهیزات اطاق عمل وغیر شد. این پدر بزگوار که تمام هزینه رو پرداخت کرده بود و با احتساب کسر فرانشیز مبلغی پرداخت خواهد شد.

 بماند قابل توجه این است که این پدر ومادر شهید کهن سال تنها فرزندشان شهید شده بود واگر مشکلی برای ایشان پیش می آمد خودشان باید کارهایشان را انجام می دادن. در قانون ماده وتبصره ای دیده نشده این گونه افراد باید کسی رو داشته باشند تا در اینگونه کارها کمک حالشان باشد؟ این یک نمونه ای از هزار مشکل قشر ایثارگر می باشد ونمی دانم کار نکردن برای این اقشار چه افتخاری را در بر دارد؟

 خلاصه وقتی قرار شد مدارک را تحویل بدهند مدارکی رو از اینها خواستند که همراهشان نبود و جالب اینکه اگر هم تمام کارها انجام میشد باید 4 تا 6 ماه صبر می کردند تا مقداری از هزینه پرداختی شان را می گرفتند و بندگان خدا با دلی شکسته و بی نتیجه به خانه برگشتند!