اسماعیا مرتضایی - بسم الله الرحمن الرحیم
ا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنجِیکُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿۱۰﴾تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِکُمْ وَأَنفُسِکُمْ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۱۱﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید آیا شما را بر تجارتى راه نمایم که شما را از عذابى دردناک مى رهاندبه خدا و فرستاده او بگروید و در راه خدا با مال و جانتان جهاد کنید این [گذشت و فداکارى] اگر بدانید براى شما بهتر است
بنام خدا
انسان ذاتا دارای عقلانیتی است که اگر مورد استفاده بهینه قرار گیرد همواره از تمام فرصتها ی اخلاقی و مادی و تجربه اندوازی (تحصیل علم و غیره ....... )نهایت استفاده را را به نفع خود تحصیل می نماید . اما انسانی هستند که بیشتر یک بعدی اند یا دارای عقل معاش هستند و یا دارای عقل معاد اینگونه انسانها نوعا در زندگی خود و بعضا دنیا و اخرت خود به مشکل برخورد می نمایند در کسبی عاقلانه که تمام مراحل تجاره مد نظر قرار گرفته برگشت سرمایه و سود آن از اصول اولیه است اینجاست که طرف مقابل سرمایه رایج در بازار و درستکاری و وفای به عهد کار را برای تاجر راحت می نماید .
حال تجارتی که ما بشما بیشنهاد میکنیم تجاره با صاحب تمام مادیات و معنویتان ور جهان هستی است سود دهی او باور نگردنی است و در کنار سود امری که ارائه سود را بیش از بیش تامین می نماید اخلاقیات منحضر به فردیست که بهتر است از خود او بشنویم
بسم الله الرحمن الرحیم
مَّثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنبُلَةٍ مِّئَةُ حَبَّةٍ وَاللّهُ یُضَاعِفُ لِمَن یَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿۲۶۱﴾
مثَل (صدقات) کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مىکنند همانند دانهاى است که هفت خوشه برویاند که در هر خوشهاى صد دانه باشد؛ و خداوند براى هر کس که بخواهد (آن را) چند برابر مىکند، و خداوند گشایشگر داناست.
بسم الله الرحمن الرحیم
لَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ ثُمَّ لاَ یُتْبِعُونَ مَا أَنفَقُواُ مَنًّا وَلاَ أَذًى لَّهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿۲۶۲﴾
کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مىکنند، سپس در پى آنچه انفاق کردهاند، منّت و آزارى روا نمىدارند، پاداش آنان برایشان نزد پروردگارشان (محفوظ) است، و بیمى بر آنان نیست و اندوهگین نمىشوند.
بسم الله الرحمن الرحیم
قَوْلٌمَّعْرُوفٌوَمَغْفِرَةٌخَیْرٌمِّنصَدَقَةٍیَتْبَعُهَآأَذًىوَاللّهُغَنِیٌّحَلِیمٌ ﴿۲۶۳﴾
گفتارى پسندیده (در برابر نیازمندان) و گذشت (از اصرار و تندىِ آنان) بهتر از صدقهاى است که آزارى به دنبال آن باشد، و خداوند بىنیاز بردبار است)
بسم الله الرحمن الرحیم
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَالأذَى کَالَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَلاَ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَیْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَکَهُ صَلْدًا لاَّ یَقْدِرُونَ عَلَى شَیْءٍ مِّمَّا کَسَبُواْ وَاللّهُ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ ﴿۲۶۴﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید، صدقه هاى خود را با منّت و آزار، باطل مکنید، مانند کسى که مالش را براى خودنمایى به مردم، انفاق مى کند و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارد. پس مَثَل او همچون مَثَل سنگ خارایى است که بر روى آن، خاکى (نشسته) است، و رگبارى به آن رسیده و آن (سنگ) را سخت و صاف بر جاى نهاده است. آنان (=ریاکاران) نیز از آنچه به دست آورده اند، بهرهاى نمى برند؛ و خداوند، گروه کافران را هدایت نمى کند. (۲۶۴)
تمام مسائل در معامله با خدا که قرض الحسنه و انفاق نیز مشول است و در آیه 261 میزان سود مادی ودر سوره 264 هدایت و حکمت (269) را زمینه این معامله قرار داده دارای یک شرط اساسی است که آن بر اورده نشود کل معامله دارای مسئله است و شرط آن قربت الی الله (برای رضای خدا ) فرض کنیم فردی در ماه مبارک رمضان با نیتی غیر قرب الهی جمعیتی را اطعام میدهد ایا ایشان نیز شامل همان معامله ااهی هستند یقیننا خیر چون اعمال انسان بر اساس نیت انها مورد ارزیابی الهی قرار میگیرد . ان فرد خیر در جامعه بعنوان فردی خیر . کمک کننده به خلق خدا معرفی میشود اما عقلا چون صاحب این عمل (نیت ) ایشان خوشنامی بود به هدف خود رسیده اند .
طبق اصل معامله ما حق داریم که اجر زحمات خود اعم از تامین معاش (کارهای فیزیکی لغایت فکری ) را از صاحب آن تقاضا نمائیم هرچند شکل کار برای رضای خدای برزگ بود اما نیت اصلی همان خوشنامی بود که حاصل شد .
مثال . شما لیوان آبی را برای پدر و مادر خود می بردید اگر نیت شما صرفا رضای بدر و مادر باشد که اصل تحقق یافته اما اگر این آب بردن شما به نیت قرب الهی باشد . علاوه بر رضایت آن بزرگواران صاحب عمل ضامن پرداخت دستمزد شما میباشد (امری که در تربیت فرزندان مکرا بر آن تکیه می نمایم .
مثال 2: اگر فردی فقیر که تمام توان او یک خرید جعبه خرماست آن را تهیه و در یک افطاری به تعدادی از مدعوین انفاق نماید یقیننا اجر او نزد خدا بیش از متمولی است که هزارم دارایی خود را حتی با نیت قرب الهی هزاران روزه دار را سیر نماید .چرا ؟ چون او تمام دارایی خود را در راه خدا انفاق نمود و اما مومن دیگر یک هزارم از دارایی خود را.
بلی نیت صالح و اخلاص اساس قبول اعمال صالح ماست بیشتر دقت نمائیم .
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم اجعل النور فی بصری و البصیره فی الدینی و الیقین فی قلبی و اخلاص فی عملی و صحت فی جسمی و سعت فی رزقی و شکر لک ابدا ما ابقیتنی
کَذَلِکَ بَعَثْنَاهُمْ لِیَتَسَاءلُوا بَیْنَهُمْ قَالَ ُقَائِلٌ مِّنْهُمْ کَمْ لَبِثْتمْ قَالُوا لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ قَالُوا رَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَابْعَثُوا أَحَدَکُم بِوَرِقِکُمْ هَذِهِ إِلَى الْمَدِینَةِ فَلْیَنظُرْ أَیُّهَا أَزْکَى طَعَامًا فَلْیَأْتِکُم بِرِزْقٍ مِّنْهُ وَلْیَتَلَطَّفْ وَلَا یُشْعِرَنَّ بِکُمْ أَحَدًا ﴿۱۹﴾ کهف
و این چنین بیدارشان کردیم تا میان خود از یکدیگر پرسش کنند گویندهاى از آنان گفت چقدر ماندهاید گفتند روزى یا پارهاى از روز را ماندهایم [سرانجام] گفتند پروردگارتان به آنچه ماندهاید داناتر است اینک یکى از خودتان را با این پول خود به شهر بفرستید تا ببیند کدام یک از غذاهاى آن پاکیزهتر است و از آن غذایى برایتان بیاورد و باید زیرکى به خرج دهد و هیچ کس را از [حال] شما آگاه نگرداند (۱۹)
بسم الله الرحمن الرحیم
یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلَائِکَةَ لَا بُشْرَى یَوْمَئِذٍ لِّلْمُجْرِمِینَ وَیَقُولُونَ حِجْرًا مَّحْجُورًا ﴿۲۲﴾فرقان
روزى که فرشتگان را ببینند آن روز براى گناهکاران بشارتى نیست و مىگویند دور و ممنوع [آید از رحمتخدا] (۲۲)
بسم الله الرحمن الرحیم
وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ یَنسِلُونَ ﴿۵۱﴾قَالُوا یَا وَیْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَإِن کَانَتْ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِیعٌ لَّدَیْنَا مُحْضَرُونَ ﴿۵۳﴾
و در صور دمیده خواهد شد پس بناگاه از گورهاى خود شتابان به سوى پروردگار خویش مىآیند{ باز هم] یک فریاد است و بس و بناگاه همه در پیشگاه ما حاضر آیند (۵۳)
ىگویند اى واى بر ما چه کسى ما را از آرامگاهمان برانگیخت این است همان وعده خداى رحمان و پیامبران راست مى گفتند (۵۲)
(۵۱)
بسم الله الرحمن الرحیم
یَوْمَ یُنفَخُ فِی الصُّورِ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِینَ یَوْمَئِذٍ زُرْقًا ﴿۱۰۲﴾یَتَخَافَتُونَ بَیْنَهُمْ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا ﴿۱۰۳ طه﴾
نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ إِذْ یَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِیقَةً إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا یَوْمًا ﴿۱۰۴﴾
همان] روزى که در صور دمیده مىشود و در آن روز مجرمان را کبودچشم برمىانگیزیم (۱۰۲)طه
میان خود به طور پنهانى با یکدیگر مىگویند شما [در دنیا] جز ده [روز بیش] نماندهاید(103
ما داناتریم به آنچه مىگویند آنگاه که نیکآیینترین آنان مىگوید جز یک روز بیش نماندهاید (۱۰۴)
بسم الله الرحمن الرحیم
یَوْمَ یَجْمَعُ اللّهُ الرُّسُلَ فَیَقُولُ مَاذَا أُجِبْتُمْ قَالُواْ لاَ عِلْمَ لَنَا إِنَّکَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُیُوبِ ﴿۱۰۹﴾
[یاد کن] روزى را که خدا پیامبران را گرد مىآورد پس مىفرماید چه پاسخى به شما داده شد مىگویند ما را هیچ دانشى نیست تویى که داناى رازهاى نهانى(109) مائده
بسم الله الرحمن الرحیم
یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلَائِکَةَ لَا بُشْرَى یَوْمَئِذٍ لِّلْمُجْرِمِینَ وَیَقُولُونَ حِجْرًا مَّحْجُورًا ﴿۲۲﴾
روزى که فرشتگان را ببینند آن روز براى گناهکاران بشارتى نیست و مىگویند دور و ممنوع [آید از رحمتخدا] (۲۲)فرقان
بسم الله الرحمن الرحیم
وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا ﴿۳۰﴾
و پیامبر [خدا] گفت پروردگارا قوم من این قرآن را رها کردند (۳۰)