آزاده جانباز- آزاده جانباز ازاولش هم به معنای نردبان قلمدادمی شد و گاهی هم به پول خرد ته جیب تعبیر گردید! قاطبه ایثارگران انقلاب و دفاع مقدس را مردان وجوانانی از خانواده های مستضعف شهری وروستایی تشکیل دادند و افرادو گروه هایی هم ازهمان اول در راس قرارگرفته و پیش رفتند و پیش رفتند و به پاگذاشتن روی گرده هایمان عادت کردند، عادت است دیگر ،کاریش هم نمیشه کرد!

 وقتی جنگ تمام شد و همه برگشتند و هرکسی دنبال کارخودش رفت و ماندند جانبازانی که دست وپاقطع بودند و آنانی که تیر و ترکش و موج زمین گیرشان کرد و حدود چهل هزار ازاین رزمندگان هم مجروح و اسیرشدند. درباره این مجروحین و اسرا قوانینی صادر شد و اوایل کار کمی پیش رفت اما وقتی اسرا برگشتند دیگه شلوغ شد و آقایان هم عادت به شلوغی نداشتند.

 ده سال اول هرطوربود کج دار ومریض این آزادگان جانباز را سرگرم کردند تااین که کم کم عده ای که روشن بودند و هوشیارتر، قوانین را بالا وپایین کردند و دیدند اجرانشده و نمی شود. رسانه مجازی بهترین ابزاردست بود برای احقاق حق، و این شد که یکباره مسئولین دیدند موجی ازمطالبات و مطالبه گران برسرشان خراب شدند. آقایان هرروز یک بهانه ای تراشیدند که بگویند مثلا امکانات نیست، مصوبه نیست، این قانون اشکال دارد و .....

 اماوقتی قانون جامع تصویب شد هرچند راه فرار برایش گذاشته بودند یا به خودی خودوجودداشت اما هرجا می رفت چندسالی بایگانی می شد و اصطلاحا" اطاله رسیدگی صورت گرفت تا این که ازسال90 روی ریل افتاد و هرطوربود کم کم راه افتاد و سال 92 هم گفتند اجرامی کنیم و نکردند و سال 93 قراربوداجراشود و نشد و سال 94 هم همینطور. یعنی واقعا" تابحال نداشتیم که قانون جامعی برای طیف وسیعی ازجامعه آن هم ایثارگران وضع شود و اینطور موردبی مهری قرار بگیرد.

 پس، وقتی میگیم نردبان هستیم نگید نه. شاید بعد ازما بگویند عطف بما سبق نمی شود و فرزندانمان هم مثل ما درجریان دقیق کار نیستند و خودشان مشکلات خودشان را دارند و دیگر هیچ. فقط می ماند قیامت و جواب خدارا دادن که الی ماشاا... توجیه دارند برای کارهای خودشان. حالا خداوکیلی اگه حق باماهست که هست و اونا زورشون چربیده و میتونن که اجرانکنن، ماهم خدایی داریم. قیامت هست، از یک ذره هم حساب می کشند، ماکه باورداریم، آقایون رو نمی دونم.