حسین افسری- امریکا با نیت بر اینکه در آغاز جنگ دو کشور ایران و عراق را در اختیار داشته باشد .ماجرای مک فارلین و ایران گیت در  راستای استرا تژی مهار دو جانبه بود . اما امریکا عملا با شکست مواجه شد و با جانبداری و حمایت همه جانبه از عراق در صف دشمنان ما قرار گرفت و سرانجام کار  را به جایی رساند که امریکا صدام را در حمله به کویت عامل بحران منطقه و مخالف منافع استراتژیک خود تشخیص داد و با لشکرکشی به عراق در سدد رفع این بحران بر آمد و ایران اسلامی سر افراز و استوار باقی ماند و با ثبات تر از گذشته به عنوان کشوری بزرگ و مقتدر نقش حیاتی در تضمین امنیت منطقه پیدا کرد.....

 جنگی که به ایران تحمیل شد 8سال به طول انجامید و ارتش بحث عراق با خفت و خواری با شکست مواجه شد و این شکست عراق فقط در دست نیروهای توانمند ارتش . سپاه . بسیج که سرچشمه زلال مردمی بود انجام شد. حالا نتیجه این جنگ 8ساله چه دستاوردی برای نبروهای ایثارگر داشته است؟ نیروهایی که با جان و دل برای حفاظت  این مرز و بوم  با بعثیان خبیث جنگیدند و از هیچ خدمتی  کوتاهی نکردند و با رشادت تمام توانستند دشمن را به عقب برانند و پیروز میدان شوند .

 جنگ تمام شد و نیروهای رزمنده عده ای به درجه رفیع شهادت نائل گردیدند. عده ای به اسارت دشمن درآمدند. عده ای مفقود شدند و عده ای هم مجروح شدند. حالا گفته های من برای جانبازان این است، این دلیر مردانی که به هر دلیلی یا از ناحیه ای مجروح شده اند و تا کنون هم سکوت اختیار کرده اند و هیچ توقعی هم نداشته اند و چرا این شیر مردان بی توقع تا کنون سکوت کرده اند و دم بالا نیاورده اند ؟...
ایثار گران در جبهه با تمام توان توانستند با ایثارگری راه شهیدان را ادامه دهند و با افتخار تا پایان جنگ به اهداف خود دست پیدا کردند اما 27سال است که جنگ تمام شده و با گذشت این زمان عده ای از مسئولین راه را بیراهه رفتند و با فراموش سپردن اهداف شهیدان به سویی رفتند که دل همرزمان  شهدا را به درد آوردند .

 مسئولین بعد از جنگ باید نسبت به ایثارگرانی که از هر قشری پا به میدان نهاده بودند، تجلیل به عمل می آوردند البته نه به اندازه شعار بلکه باید با تمام توان ایثارگران را سر لوحه هر کاری انجام می دادند و به تمام اجتماع آموزش می دادند که در کشور عزیزمان ایران تمام مردم هرچه که دارند مدیون همین ایثارگران دلیر هستند. خانواده معزز شهیدان . آزاده ها . مفقودین و جانبازان. همه این دلیران باید در صف اول حرکت کنند و دیگران  پشت سر آنان قدم بردارند .

 اما در طول این سال ها بر عکس عمل شده است. مثلا" جانبازان در جامعه هیچ جایگاهی ندارند و طوری تبلیغ شده است که مردم فکر می کنند این عزیزان  غلامان حلقه به گوش  ملت یا مسئولینند و اگر بعضی از مواقع دولت خدماتی به این عزیزان  ارائه می دهد چنان با منت و باعث تحقیر جانباز می شود که جای بحث دارد ....
ظاهرا" مسئولین و مردم زمان جنگ را از یاد برده اند و دیگر احساس خطر را بیاد ندارند زمانی که همین رزمندگان با فرمان رهبر انقلاب ( امام راحل )بسیج شدند و  با تمام توان جنگیدند .
عده ای از این ایثار گران در آستانه پیری قرار گرفته اند و بیکارند. البته این بیکاری هم از اثرات جنگ است. چون جانبازان موج انفجاری و شیمیایی که توان کار ندارند و با بدن های آزرده و رنجور قادر به کار کردن نیستند، اینجاست که این عزیزان از مسئولین و پزشکان کمیسیون انتظار همکاری دارند  ......
آیا این عزیزان توقع بیجایی دارند؟ نباید اعتراض کنند یا از خودشان دفاع کنند .؟
چرا در این مملکتی که برای وجب و وجب آن ایثارگران از خونشان مایه گذاشتند تا مردم عزیزمان با آرامش و امنیت زندگی کنند، هیچ توجهی به این شیر مردان نمی شود؟ چرا دیگر ایثارگران به فراموشی سپرده شده اند؟

 مسئولین محترم در این کشور نباید جانبازان زیر25درصد با فقر زندگی کنند و با التماس بخواهند حق و حقوقشان را طلب کنند؟
شما مسئولین وظیفه دارید حق و حقوق این عزیزان را با افتخار تقدیم کنید. بدون هیچ کم و کاستی تا این شیر مردان هم با آرامش و ثروت در حد شئوناتشان کنار خانواده زندگی کنند.
فاش نیوز تشکر