م. ر. ک .جانباز- رامبد عزیز متشکرم. رحمت بر شیر مادرت که چنین فرزند حق شناسی را به جامعه تحویل داد . رحمت بر پدرت که حقا نان حلال بر سر سفره گذاشت تا حلال لقمه ای مانند شما بجای همه قدر شناسی کنی. رامبد عزیز ...این مشتی بود از نمونه خروار ها فراموش شده ( دعوت جانبازان اعصاب و روان )؛ که در طی سال های جهاد اکبر و صبر؛ جلوی چشمان ایرانیان حق شناس نشان دادی؛

  خوب؛ مثل از دل برود هر آنکه از دیده برفت ... مصداق همین شیرانی بود که آرام روی نیمکت برنامه تو نشسته بودند. این سرداران خاموش روزگاری نعره شان دل افراسیابان تورانی و شتر سواران قادسیه ایی را به لرزه در می آورد؛ بزرگ مردانی بودند که تن به ده در جنگ تن به تن دشمن ددمنش را حریف بودند. لایقانی بودند که فردوس برین جایگاه ابدیشان است؛ جنت نشینان رزم آوری بودند که هیچ گرد آفرینی یارای برابری با ایشان نداشت. لبخندهایشان نشان از دردی عمیق از فراموشی را یدک می کشید؛ از روی حیا لبانشان را از هم نمی گشودند؛ زیرا درهمه حال به فکر یاران شهید دیرین خود هستند.

 رامبد عزیز؛ چه نیک کرداری کردی؛ این پولادین پیکران دیروز را که ایران به آنها مدیون است دوباره زنده کردی. از دکتر و همه پرسنل آسایشگاه شهریار که مخلصانه خود را وقف این عزیزان کرده اند تشکر می کنم . ای کاش کمی جنم و غیرت این دکتر و رامبد عزیز را مسئولین فراموشکار ما داشتند ؛ ای کاش جانبازان بار دیگر در آرشیو اذهان و صدا وسیما به خاطره پارسال و ده سال و چندین سال پیش تبدیل نشوند ... از خداوند منان متشکرم .
 از رهبر عزیزم متشکرم که همیشه در فکر یاران دیرینش است . از همه شهدا متشکرم که با اهداء بهترین هستی شان ایرانی آزاد و آباد به یادگار گذاشتند . از همه جانبازان و ایثارگران متشکرم که جراحت روحی و جسمی را برای شادی ایرانیان به جان خریدند . والسلام .