م.ر.ک.جانباز - سلام بر همه همرزمانم و ج.ش.1عزیز . قافیه های مصرع اول دهل؛  فکوران مصدر نشین  تخلص  معاب ؛ دراین روزگار  رواج ملک الشعرایی دارد.  تاریخ حماسی از جان گذشتگان مام دیار خون و شهادت ؛  اخلاقی و تعلیمی همچو مثنوی عارفانه ؛ همچو ویس و رامین اسعدی جرجانی عاشقانه ؛ همچو بوستان ؛ اخلاقی وتعلیمی ؛ همچو شاهنامه تاریخی و حماسی بود. جانبازان هربیت از آن اشعار دل دادگی را بریک وزن متعادل بنا نهاده و بنیان  گذاری کردند.

قالب های شعری ایثار در دفاع مقدس  ؛ از جان گذشتن برای جان دادن به درخت رسای هل من ناصر حسین زمانه شان بود ؛  در آن روزگار ....غم عشق آمده بود ؛ تا غم های دگر پاک کند ؛ مردان غیوری که جان را اندک سرمایه اهدایی خویش در دفاع از مرز وبوم خویش می دیدند؛  پا به عرصه های نبردی نابرابر علیه کفر مطلق افلقی نهاده ؛ و نهال نورس و نوپای انقلاب را باخون خویش آبیاری کردند.

آری ؛ آری ؛ هشت سال دفاع جانانه را هیچ یک از مصدر نشینان نتوانند هجی کنند! مگر روزی مرد میادین نبرد و دفاع بوده باشند. روزگار ارجح نشینی ناسپاسیست ؛ روزگار به کنج عزلت کشاندن ماشه چکانان بی خور وخواب  هورالهویزه است ؛ روزگار اقتضای مفهوم نیست ؛ روزگار ؛ روزگار انتهای رباعیات و مصادره به نفع خویش در قالب مضامین دیپلماسیست. درد من و تورا نق معنا  می کنند. دل شکستگی همرزمان دشمن شکن را؛  پرخوری معنا می کنند ؛ امان و امان از تفسیرهای تازه بدوران رسیده ...

بی خوابی شبانه،  ریختن دندانها، بر افروختگی عصبی و خس خس سینه های شیمیایی را عوارض کهولت سن می نامند. همرزمم ؛ همرزمانم! شما فکر می کنید هشت سال دفاع رزمندگان را در آینده چه می نامند؟! والسلام