عباس مهتابی- چرا پلیس ها هم توی سر ما نزنند؟ وقتی می بینند ماها ایثارگران از چهار طرف تو سری می خوریم آنها هم میگویند پس چرا ما این کار را نکنیم. دولت توی سرمان میزند. مجلس توی سرمان میزند. بنیاد که چه عرض کنم. حسابی و خوب هم میزند. همه میزنند. بنده بخاطر مشکلات جانبازی و دارو و درمان ماهی دو سه بار به تهران میروم. البته نمی توانم رانندگی بکنم. از یکی التماس میکنم تا برایم رانندگی کند و مرا به تهران ببرد.

 در عوارضی همدان به تهران بعضی مواقع کارت جانبازی را که نشان میدهیم تا شاید پول عوارض ازمان نگیرند باور کنید جوری توی ذوقمان میزنند که هزار بار پشیمان میشویم که چرا اصلآ جانباز شدیم. از همدان تا تهران چهار یا پنج تا عوارضی دارد که هر کدام با سلیقیه خود عوارض میگیرند. یکی سه هزار. یکی دو هزار. یکی دو هرارو پانصد و هر کدام کمتر و بیشتر میگیرند. و مثلآ دولت تصویب کرده. مجلس تصویب کرده که از جانباران عوارض گرفته نشود. ولی وقتی میگویی جانبازم و کارت جانبازی را نشان می عوارضیدهم، انگار میخواهم دست در جیب آن آقای عوارض گیر بکنم با تندی و عصبانیت میگوید قرارداد نداریم. نمی دانم اینها چرا برای حرف خود هم ارزش قائل نیستند؟

 اختلاس فراوان و تا دلت بخواهد اختلاس می شود و قانونی نیست تا جلوی آن را بگیرد. پارتی بازی که بیداد می کند و کسی نیست بررسی کند و جلویش گرفته شود و روز به روز هم زیادتر می شود. و وقتی به ما ایثارگران که می رسد قانون را حسابی پیاده می کنند. تو هی بگو جانبازم. خانواده ی شهیدم. کی گوش می دهد؟

با تشکر. امید است که مرا ببخشید.