م.ر.ک.جانباز- شاید این آخرین نگارشم باشد که در خدمت همه همرزمان کسب فیض کردم؛ چنانچه ضعف بر تو چیره گشت؛ سخنی مگو که دشمن را شاد کند .
به مصداق .... هر راست نشاید گفت ..... ناراست نباید گفت عمل کن ...

باسلام و درود بر ارواح طیبه شهدای جنگ تحمیلی و جانبازان و رزمندگان دلاور .

از چه بیزاری همرزم دیرنم ؛ از چه نا خرسندی یکته تاز ؛ ذهن را آشفته دارالمجانین دنیای زر پرستی مکن ؛ که عاقبت زر پرستان به عتابی سخت عقوبت شوند ؛ شمایان افتخار تکسواری ولایت الله را بر گرده خویش دارید؛ سنگ گریان شود از برای مقام شما ای صخره شکنان فرهادی؛ ما کبوتران جلد حریم ولایتیم؛ بر افتخار خویش ببالید که نا کسان مفتخر نگردند؛ دریا در مقام دریا دلیتان نام برکه بر خود نهاد؛ پولاد در مقام عزم پولادینتان پنبه گشت؛ شادمان زی حیات خویش کنید که یاران دیرینتان عند ربهم یرزقونند و شما نیز ....

آری ؛ آری همرزمان در روزگار ما چه قلیلند جوانمردانی که پرده های ظلمانی دریدند، و از سیطره تاریکی رهیدند و جمال دلربای حقیقی معشوق را بی واسطه به تماشا نشستند و جز رضای محبوب، تمنایی در دل ننشاندند و چه نادر رهروانی که صادق و بی ادعا لباس خدمت به ملت و نظام به تن کردند و با همتی بلند سختی راه را به جان پذیرفتند و از سنگلاخ های زمانه و عقبه های دشوار عبور کردند و نقش تاریخی خویش را به عظمت و با شکوه و جلالی بی مانند رقم زدند و نامی ماندگار از خود به جای گذاردند.

بی تردید آنها، در این جهان پرهیاهو، فارغ از هزاران هزار همهمه و آسوده از انبوه روزمرگی ها و حجم فراوان غوغا و فریاد، رهیده از «خیال و قیاس و گمان و وهم» و به دور از عوام فریبی ها و عوام گرایی ها و عوام زدگی ها، جامه خدمت پوشیدند و جام عشق سرمدی نوشیدند و بی اعتنا به رغبت ناسوتی و رد دنیاطلبی و منفعت جویی زراندوزان و تزویرگران قله خدمت را نشانه رفتند و در تمنای وصال جانان و در جوشش و پویش همان عاشقی و سرگشتگی کوشیدند و به دور از منیت و مزدوری و با تواضعی در اوج و با ایمانی استوار، کمر همت بسته و پایمردی کردند و قلب خویش را به محبت حق سرشار نمودند و دریچه های آن را به پهنای عظمت روح انسان، به سوی آحاد ملت، مردم دردمند و نجیب و بی پناه گشودند.

  آری! اینان جمع قلیل و اندکی هستند که آهسته و آرام از میان ما می روند و قدم به «طور» عارفان و «سینای» سالکان و «وادی جذبه محبوب» می نهند و از متن تلاش و تکاپوی بسیار، مسیر پایدار و متینی را از میانه تزاحم خلق و تخاصم دشمن و ادبار زمانه و شدت فتنه ها، تا بی انتهای بقا نظام می گشایند و در برابر حقی که خالق هستی بر عهده آنها نهاده است، صداقت می ورزند و از جاده حقیقت و جوانمردی و انصاف فاصله نمی گیرند.

 ایثارگران که «مایه» عزت و اعتبار و «صحیفه» آبرومندی و ثبات و «آینه» تمام نمای وجود نظام مقدس جمهوری اسلامی  و پایدار کشورمان بوده اند؛ از مصادیق بارز و تجلی پر درخشش زمره مردانی بودند که جز رضایت خداوند و خدمت به محرومان و تلاش در جهت تثبیت نظام مطلوب، ثنویتی را در دل برنمی تابیدند و در این راه پر رنج، زخم زبان ها و فشار و سختی های بسیاری را به جان پذیرا شدند؛ اما از عهد مستحکم خود با خداوند مهربان و رهبر عزیزمان برنگشتند. راهشان پر رهرو نامشان ماندگار باد . والسلام .