علی- آقای مجتهد! زمانی که جنگ شد بنده 16 سالم بود و زمانی که مجرو ح شدم23سالم بود و الا 52 سال دارم.

 برادران عریز جانباز که الان از مشکلات رندگی می نالند و می گویند حقوق ما x ریال است و کفاف زندگیمان را نمی دهذ  و شما به عنوان نماینده و حامی جانباران  از حق و حقوق ما دفاع کنید،  باور کنید ایثار خودرا با ریال و دلار و یورو مقایسه نمی کنند!

   سال 60 تاسال 70 چقدر ازدواج ها راحت بود. نه چشم وهم چشمی، نه خرج های آنچنانی، نه خانه و نه ماشین و نه سکه طلا.  در یک خانه 50 متری 2 طبقه،  2 تا جوان سنت پیغمبر را اجرا و  برکتی بود. ما جانبازان پیر و فرسوده شدیم. در عوض فرزندانمان بزرگ و بزرگتر شدند.

   ما با دلار200 تومان زندگی کردیم و با پیکان مدل 50یا56 بیشترین لذت را می بردیم ولی الان جوان های بیکار آرزوی شاسی بلند  و هزاران آرزوی دیگر خودشان و پدر جانبازشان را  سرزنش می کنند. جانباز عزیز پیر شده و از زخم جنگ ناتوان و نمی تواند فرزندش را قانع کند که ما برای خرما به جنگ نذفتیم! برای خاک ومیهن عزیزمان ایران جنگیدیم. آن هم جنگ ناعادلانه که دشمن با نفر ما می جنگید و ما با صلاح آن.

  ان شالله که برنامه ای مستند صداو سیما تولید کند که آگاهی بیشتری به نسل دهه 60و70 بدهد که این راحتی که الان دارید مدیون شهدا و جانبازان وایثارگران هستید و ان شالله که شما هم بتوانید معشیت زندگی جانبازان را با گفتگو وجلسه سر و سامان دهید که جانبازان ناتوان جسمی بیشتر از این شرمنده خانواده خود نشوند. چون جانباز قطع نخاع و جانباز از دو چشم نابینا و روشندل، دنیا را هم بهش بدهید  لذتی نمی برد. فقط لذتش آسایش مردم وطنش است که مانند کشورهای دیگر نه داعش و نه تروریسم جرات دارد حتی نام ایران را به زبان آورد.

 خداوند طول عمر و سلامتی به رهبر عزیزمان بدهد که اگر رهنمودهای آقامان و این پیر مرشد باشد، اسم ایران مانند خلیج همیشه فارس ماندگار است. صلواتی برای شادی روح امام عریزمان و شهیدان بفرستید و با علم و پشتکار مشکلات معشیت عزیزان جانباز را رفع نمایید ان شالله