شهید گمنام - بعد از چندین ماه لباس گرم پوشیدن و سوز و سرما و بستن شال گردن و لرزیدن از سرمای فصل آخر سال، چه لذتی دارد که شال گردن را درون کمد فرو کنی و وقتی بیرون می روی، سوز سرمایی نباشد که با ناخنش صورتت را بخراشد!... و چه لذت بخش است که وقتی صورتت را رو به بالا می گیری، آسمان صاف و آبی چتر سرت باشد و قرص صورت روشن خورشید، در منظر چشمانت و نسیم همچون لب های یک فرشته، گونه ات را آرام ببوسد...
...می توانی به جای پوتین و کفش های پوشیده که احساس پاهایت را حبس می کنند، صندل بپوشی و خرامان خرامان در پیاده رو و خیابان ها قدم بزنی... می توانی بگذاری پاهایت نفسی بکشند و با گام های بلند تو را به قله رویاهایت برسانند...
می توانی وقتی بهار که همچون بانویی با دامنی پراز شکوفه به سویت می آید، تو هم آغوشت را باز کنی و گرمای عشق بهاری را با تمام وجودت لمس کنی... و چه لذتی دارد وقتی که در خیابان و پارک و کوه و جنگل راه می روی، از زیر درختانی بگذری که عطر شکوفه هایشان مستت می کنند و حال دویدن را در تو زنده می کنند...
... و چه حسی دارد که کوله ای کوچک جمع کنی و بزنی به جاده و در تمام طول مسیر، پنجره را باز کنی و صورتت را از خنکای دست بهار محروم نکنی!... و چه لذتی دارد به جای گوش دادن آهنگ و صدای رادیو وتلویزیون و آهنگ های گوشی و ... تنها و تنها به صدای طبیعت گوش کنی...
... بروی میان سبزه های کوه و جنگل و ساحل دریا و دل طبیعت و به قول سهراب ریه ات را از ابدیت پر بکنی و به قول حافظ بر لب جوی نشینی و ... لذت ببری!...
و چقدر زیباست بهاری که با آمدنش اینهمه تو و نگاه و حس و دنیایت را دگرگون می کند و حالت را طوری دیگر!
... بعضی ها هم کوله بارشان را در این روزهای آغاز سال نو به گونه ای دیگر جمع می کنند و بساط شادی خود را در جایی دیگر می گسترانند... آنها که با نزدیک شدن به روزهای آخر سال یا ایام آغازین سال جدید، دلشان پر می کشد و می رود به سرزمین های جنوب و حال و هوای خوب و لطیف فکه و شلمچه و دهلاویه ... کسانی که دلشان می خواهد سال جدیدشان را زیر سایه نگاه پرطراوت و همیشه سبز شهدا شروع کنند و یا مقلب القلوبشان به دعای لاله های رشید این سرزمین تضمین شود...
یا بعضی که در این ایام زیبا به شکرانه حس و حال خوبشان، فرمان ماشین را به طرف آسایشگاه هایی می گردانند که در آنها قهرمانانی چشم انتظار دیدارند و می روند تا حال و هوای بهاریشان را با کسانی تقسیم کنند که این روزها و این سال ها بیشتر میزبان تنهایی هستند و دلتنگی!
... بهار که می شود، به هر سو که قدم برداری... شمال یا جنوب ایران... شرق یا غرب...بالا یا پائین شهر یا ... همه جا عطر گل پیچیده و صدای پرندگان می آید و آسمان آبیست یا نم نمی ملایم، صورت شهر را می شوید... حال و هوای همه بهاری است و همه با رویش شاخه های خشک و زندگی دوباره طبیعت، متحول شده اند و شاید در همین اوضاع و احوال دل است که دعا خیلی می چسبد...
سینه ای که از دعا خالیست زمستان است و دل با دعاست که بهاری می شود... خانه تکانی می شود و تازه می شود... حول حالنا می شود و احسن الحال می یابد.
... پس به شوق آمدن بهار و نشانه های عشق خداوند و اینهمه نعمت و زیبایی دعا می کنیم که همه قهرمانان این آب و خاک که هشت سال، هفت سین عشقشان را بنام های سرزمین و سربند و سبز و سفید و سرخ و سرفرازی و سربلندی بر سر سفره ایمان و غیرت و شجاعت چیدند... سفره های هفت سین این روزهایشان خالی نباشد و پر باشد از سیب های سرخ سپاس و محبت...
دعا می کنیم که در لحظه های تحویل سال، هیچ قهرمانی در این سرزمین تنها نباشد و حول حالنا را در تنهایی آمین نگوید.
خدا کند که فرزند هیچ قهرمانی در این روزهای سال نو دستش از عیدی خالی نماند و دستان خانواده های این دلاوران پر باشد از عیدی های مادی و معنوی...
دعا می کنیم در این روزهای آغاز سال نو که خداوند به برکت حضور بهار و شست و شوی چشم ها و تغییر رنگ نگاه هایمان، بصیرتمان را بیشتر کند تا قدردان ایثار ایثارگرانمان باشیم و بوسه ارادت بر دست و پای تک تک کسانی بزنیم که جانشان را هدیه کشورمان کردند برای داشتن سالی خوش و عیدی زیبا و دوست داشتنی!...
در لحظه های تحویل سال دعا می کنیم برای سلامتی و خوشحالی و کامیابی تمام ایثارگرانی که در بستر و روی تخت، ترکیدن توپ تحویل سال را می شنوند... روی چرخ به دعای حول حالنا گوش می دهند... آنهایی که با پای مصنوعی بر سر سفره هفت سین می نشینند ... و قهرمانان بصیری که از حفظ در لحظه تحویل سال قرآن می خوانند ...
دعا می کنیم برای همه آنهایی که برای همیشه از حس دویدن روی سبزه های دشت، راه رفتن روی ماسه های ساحل دریا، بالا رفتن از کوه پوشیده از سبزه و گل، بالا رفتن از درخت خزه بسته در دل جنگل و ... دست شسته و به آرامش ما بخشیده اند...!
همه مادرانی که جای خالی فرزندشان، همسرانی که جای خالی شویشان، خواهرانی که جای خالی برادرانشان، دخترانی که جای خالی پدرشان را برسر سفره هفت سین احساس می کنند و به عشق مردم این سرزمین و به پای وفاداری به عهد شهدایشان بغض خود را فرو می خورند و لبخند رضایت می زنند...
دعا می کنیم برای دل تمام دختران و پسرانی که حسرت عیدی گرفتن از دست پدر، همسرانی که برای همیشه حسرت فشردن دستان همسر خود را سر سفره هفت سین، و مادران و پدرانی که حسرت بوسیدن پیشانی پسر را در لحظه سال تحویل را در سینه دارند...
عید بر تمامی قهرمانان و دریادلان ایران اسلامی مبارک و حال و هوای دلشان بهاری...
