احمد- منطقه عمومی مهران، آذر ماه سال 65، تیپ 37 زرهی شیراز. اخبار رسیده حاکی از آن بود که احتمالا محل کمین گروهان لو رفته باشد و عراقی ها برای جمع کردن و اسیر بردن نفرات بیایند. تعدای (همگی سرباز وظیفه ) داوطلب شدیم تا برای گشتی های عراقی در محل کمین تله بگذاریم ( کمین در کمین ) با تاریک شدن هوا حدود ساعت 7 به محل کمین رفتیم در هوای زمستاتی و کویری مهران که در حالت عادی سرمای آن سوزناک است.

  حدود نیم ساعت پس از رسیدن به محل و استقرار به صورت دراز کش روی زمین سرد، باران شروع شد ما چند نفر داوطلب تا نزدیک ساعت حدود 5 صبح (چیزی حدود 10 ساعت در همان وضعیت دراز کش روی زمین و باریدن باران روی سرمان ) در سر پست های خود ماندیم هرچند که به خاطر برودت بسیار زیاد هوا و بارش سخت باران عراقی ها نیامدند اما ما به خاطر سرباز میهن بودنمان حتی در آن شرایط سخت و استخوان سوز حتی فکر ترک محل را تا زمانی که با بیسیم دستور بازگشت را نداده بودن نیز به فکر خطور ندادیم هرچند که امروز عوارضش را می کشیم. این فقط یک نمونه از یک شب جبهه بود. حالا بعضی ها می گویند... !!!!؟؟؟