صفت الله رحیمی آشتی- من یک جانباز شیمیایی هستم که ازنواحی چشم پوست و ریه دچارمصدومیت شدیدشدم وهمچنین مشکل اعصاب و روان وترکش رودارم ولی به دلیل آتش سوزی بیمارستان قدس اراک در سال 74 تمام مدارک بالینی من تو آتیش سوخته وتا الان که کارکشاورزی ومقدارجونی که داشتم به زور وباقرض گرفتن و روانداختن به هرکس وناکس تونستم خودمودرمان کنم ولی به دلیل خشکسالی وکمبود آب دیگه کارکشاورزی ندارم وجونی هم برای کارگری کردن ندارم.

 بارهاوبارهابه ادارات مسئول مراجعه کردم. تمام دکترهای معتمدومتخصص تمام مشکلات وبیماری های منو تاییدکردن ولی یه عده خدانشناس تو کمیسیون مدارک منو قبول نمی کنند. چندین بارهم تو بنیاد بهم به دلیل دهاتی بودن حرف های نامربوط زده اند! مگرگناه من دهاتی جانباز وبی پشتوانه چیه که به کارمن رسیدگی نمی کنند؟ مگرچه گناهی کردم که هیچ جوابی نمی دهند؟

 شما را قسم به خون شهداو سربریده حسین کمکم کنید تا بیشتر ازاین شرمنده خانوادم نشوم. به خداوندی خدامن پول نون هم ندارم. تمام دارای ودرآمد ماهی 250تومن یارانه هست که اونم خرج دکتر ودوا درمان میشه. شماهایی که دستتون میره شماروبه جون عزیزتون کمکم کنید.

 آخه چند تادکتر وکادری سن پایین مغرور گذاشتین تو ادارات که هیچی ازبدبختی های مانمیدونند ودرک نمی کنند فقط به این فکر می کنند که ما دهاتی ها رو مسخره کنند. مگرگناه من چی بوده که اون زمان زندگیم روگذاشتم وتوعملیات والفجر8مجروح شدم؟ مگر اشتباه ماچی بوده که رفتیم جبهه؟ مابه حکم رهبرعزیز وامام خمینی وغیرت و شرافت کشورمان رفتیم ولی به خدا اونایی که الان سرکار اومدن هیچی ازمشکلات مانمی دونند وبارهاهم گفتن که میخواستی نری!

 آخه این انصاف هست که من غریب رواینجوری ازم بخاطرکارم مسخره واذیت کنند؟تمام مدارک من که ازبهترین آزمایشگاه های همدان و تهران گرفتم نشون میده شیمیایی من وخیم هست. بخدامن ماهی 10روز فقط بستری میشم وحتی یه تومن هم بهم کمک نمی کنند. آخه خانوادم وبچه هام چه گناهی دارن که بابد بخاطرمشکل من همیشه نظاره گر خوردن وعیش ونوش بقیه باشن. دریغ ازیه نون و غذای سالم! دریغ از یه لباس تمیز! دریغ ازیه مسافرت وخونه و زندگی درست و درمون! من مقداری کوچک ازحرفای دلم روگفتم و شمارو به اون فاطمه زهرا سپردم که این بانوی دوعالم خودش جواب شماها رو می دهد.