به گزارش سرویس مقاومت جام نیـوز، شاید تنها واژه «ایثار» بتواند تفسیرگر رشادت دلاورمردانی باشد که سالهای سال میان امروز و دیروز هروله عشق می کنند. چشمان نافذ و ابری و لبهای خشکیده و متبسم آنها گویای رنجی نهفته از سالهای جنگ است که به خاطر آن روح بلندشان در آن فضای ملکوتی گاه متوقف می شود و گاه فریادشان در میان خانه ها و آسایشگاهها و خیابانها برای بیداری ما از غفلتها به گوش می رسد آیا خبری از آنهایی که به خاطر آرامش ما آسایش خویش را فدا کردند، داریم…
در روزهایی که بسیاری از مردم شادند به معرفی جانبازی می پردازیم که در این شادی مردم نقش دارد اما خودش با نقص های جسمانی اش از پای ننشسته و هنچنان در تلاش و کوشش است تا لبخند را بر لبان هم وطنانش بنشاند.
جانباز محمد رضا سیدی جانباز یک پا قطع کرمانی است که نقص عضوش نتوانسته روحیه سرزندگی اش را از او بگیرد. از بالارفتن از کوه گرفته تا ساز زدن و کارهای ساختمانی همگی از جمله امور این جانباز دفاع مقدس است.
گوشه ای از زندگی این جانباز موفق را در زیر می بینید:
