یوسف مجتهد - در ادامه پرسش‌هایی که ایثارگران درباره حقوق خود داشته‌اند به یک سؤال اساسی می‌رسیم که بررسی دقیق و موشکافانه آن موجب اطاله کلام خواهد شد، لکن به دلیل اهمیت، به صورت کلی به آن پاسخ خواهیم داد و تمام سازمان‌هایی که به عنوان متولی در پاسخ، از آنان نام برده می‌شود می‌توانند نظرات خود را برابر ضوابط و مقررات، جهت انعکاس در اختیار گروه ایثارگران همشهری قرار دهند و چنانچه مایل به مصاحبه و نقد این پاسخ باشند، وقت کافی در اختیار آنان قرار خواهد گرفت.

-1 آیا حقوقی که در احکام کارگزینی شهدا، جانبازان و آزادگان ازکارافتاده کلی به عنوان حقوق و مزایا به آنان توسط نیروهای مسلح، ساتا، بنیاد شهید و امور ایثارگران و دستگاه‌های اجرایی پرداخت می‌شود منطبق با قانون و مقررات است؟ 2- آیا احکام حقوقی مشمولین قانون حالت اشتغال یعنی شهدا، جانبازان و آزادگان ازکارافتاده کلی با وضعیت‌های وظیفه، بسیجی، پیمانی، پایور قراردادی و نیروهای مردمی در بمباران‌ها و... با یکدیگر تفاوتی دارد؟

در ابتدا لازم است به نقاط مشترک در پرداخت حقوق مشمولین حالت‌اشتغال اشاره‌ای داشته باشیم و چنانچه نقاط افتراقی نیز وجود داشته باشد به آنها بپردازیم.

الف- مشمولین قانون حالت اشتغال انحصارا شهدا، جانبازان ازکارافتاده کلی و آزادگان ازکارافتاده کلی هستند. این قانون شامل افراد دیگری نمی‌شود و وضع آن در قوانین، اختصاص به موارد فوق دارد.

ب- وضعیت استخدامی و نوع رابطه آنها با نیروهای مسلح اعم از رسمی یا غیررسمی مانند وظیفه، بسیجی، پیمانی و... هیچ تاثیری در وضعیت آنها در بعد از شهادت و ازکارافتاد‌گی ندارد و قانون با همه آنها رفتاری یکسان پیش‌بینی کرده است.

ج- همه آنها همانند مستخدمین رسمی نیروهای مسلح و دستگاه‌های اجرایی از تمامی امتیازات و مزایای پیش‌بینی‌شده برای همطرازان شاغل برخوردار بوده و علاوه بر آن به نسبت همطراز خود از 2 گروه بالاتر یا عناوین مشابه مانند درجه و رتبه برخوردار هستند.

د- تمامی مشمولین قانون حالت اشتغال براساس مقررات استخدامی در نیروهای مسلح و دستگاه‌های اجرایی تا سنوات مقرر در آن قوانین، به منزله مستخدم رسمی شناخته شده و پس از پایان سنوات مقرر در قوانین، بازنشسته شده و از حقوق بازنشستگی برخوردار می‌شوند.

هـ- با اصلاح متن ماده5 آیین‌نامه اجرایی قانون حالت اشتغال در تاریخ 23/8/79 توسط هیأت وزیران و الحاق یک تبصره دیگر به آن، حقوق کلیه کسانی‌ که حسب قانون حالت اشتغال تبصره یک شناخته می‌شوند همانند مستخدمان شاغل همطراز پرداخت می‌شود و تنها تفاوت موجود درباره کسانی است  که در غیرمأموریت نیروهای مسلح شهید یا ازکارافتاده کلی شده باشند، کمک هزینه مسکن است که به آنان پرداخت نخواهد شد، لکن از تمامی حقوق و مزایای دیگر مانند سایرین برخوردار می‌شوند.

و- به طور قطع حقوق حالت اشتغال که به مشمولین آن از طریق نیروهای مسلح، بنیاد و سایر دستگاه‌های اجرایی پرداخت می‌شود حقوق ایثارگری است و هیچ ارتباطی به حقوق این افراد که با منشأ استخدامی دریافت می‌کنند، ندارد.

ز- حقوق بازنشستگی آنان، معادل آخرین حقوق و مزایای دریافتی تعیین و هرساله متناسب با ضریب افزایش حقوق شاغلان اضافه می‌شود، لذا پرداخت میانگین حقوق براساس 2سال و 5سال یا پرداخت آخرین حکم، فاقد وجاهت قانونی است و باید آخرین حقوق و مزایای دریافتی که علاوه بر حکم کارگزینی در فیش حقوقی آنان اعمال می‌شود ملاک عمل قرار گیرد و هیچ مزایایی از دریافتی آنان هنگام بازنشستگی کسر نشود. مضافا افزایش ضریب حقوق مشمولین حالت اشتغال هنگام بازنشستگی مشابه افزایش ضریب حقوق شاغلین خواهد بود.

ح- از نکات برجسته دیگر در حقوق بازنشستگی مشمولین حالت اشتغال این است که اگر در سال‌های گذشته و حسب سایر قوانین بازنشسته شده باشند، برابر قانون، وضعیت آنان باید همطراز شاغلین در زمان تصویب قانون جامع خدمات‌رسانی تطبیق و حقوق حالت اشتغال آنان به روز شود.

ط- مشمولین قانون حالت اشتغال هنگام نیل به بازنشستگی از تمامی امتیازات منظورشده برای شاغلان مانند پاداش پایان خدمت و غیره برخوردار می‌شوند و دستگاه‌های مجری حکم حقوق بازنشستگی مکلف به تامین و پرداخت حقوق و امتیازات مذکور خواهد بود. اطلاق تمام امتیازات دلالت بر آن دارد که هیچ تفاوتی بین شاغلین و مشمولین قانون حالت اشتغال وجود ندارد.