شهید عبدالصالح زارع برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) به سوریه هجرت کرد. وی لحظاتی قبل از شهادت دلنوشته ای برای مادر و پدرش نوشته بود که علاوه بر ادای احترام و ابراز محبت به ساحت پدر و مادرش سفارشاتی را نیز داشته، سفارشاتی که از جنس معرفت است و حماسه، این نوشته ما را یاد سفارش های شهید چمران به همسرش، درست یک شب قبل از شهادتش می اندازد. این دلنوشته را در ادامه خواهید دید:

«مامان جون سلام
خیلی دوست دارم ،خیلی خیلی خیلی
می بوسمت
این نامه رو زمانی می نویسم که در یک سنگر مقابل این تکفیری های نامرد هستم و آتیش دو طرف سنگینه... به خاطر همین بهتر نتونستم بنویسم .
مامان چون ؛ ناراحت نباشی یوقت؟!!!!!
ما رو دشمن شاد نکنی!
الهی من فدای تو بشم، غصه نخور، شاد باش.

هوای زهرا و محمد حسین داشته باشید، حواستون باشه

احساس غربت نکنن، من قبل از اینکه برم با زهرا صحبت کردم

و اونو برای زندگی آینده بعد از من آزاد گذاشتم
 

شما هم یه کاری کنید دینی به گردنم نیفته!
الهی من دورت بگردم ؛ شاید بعضی جاها احساس اذیت شدن کنی یا بهت فشار بیاد ولی توکل کن به خدا ، انشاء الله همه چی حل میشه.
بازهم می بوسمت
عشق منی به خدا
دوست دارم بی نهایت
لباس مشکی توی مراسم های من ممنوع!
لباس زیبا و سفید بپوشید که چشم دشمن های ما کور شه.
حلالم کن، دعام کن
پسر به قول خودت گلت –امضا ء»